مریم نیک روی - گروه روانشناسی ، واحد ساری ، دانشگاه آزاد اسلامی، ساری ، ایران
محمد کاظمی - گروه روانشناسی ، واحد ساری ، دانشگاه آزاد اسلامی، ساری ، ایران

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش قصه درمانی بر قضاوت اخلاقی، مهارت اجتماعی و بهداشت روان کودکان 6 تا 10 سال بود. روش پژوهش حاضر، آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل و انتساب تصادفی، جامعه آماری این پژوهش را کلیه کودکان دختر و پسر 6 تا 10 سال آموزشگاه هنر کودکان بادبادک شهر بابل در شش ماهه اول سال 1395 بودند، نمونه آماری در این پژوهش شامل 30 کودک دختر و پسر (15 نفر برای گروه کنترل و 15 نفربرای گروه آزمایش) که به شیوه نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزارگرد آوری داده ها پرسشنامه قضاوت اخلاقی دورگاندا _ سینها و میراوارما (1971)، که پایایی این آزمون با استفاده از ضریب همبستگی 0/93 به دست آمده است، پرسش نامه مهارت های اجتماعی گرشام و الیوت (1990)، که پایایی درونی مقیاس برای فرم معلمان از 0/74 تا 0/95 است، پرسشنامه سلامت روان کودکان (1984)، که اعتبار این پرسشنامه برای فرم والدین 0/85 است، بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی با استفاده از بسته نرم افزاری SPSS نسخه 21 و از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره؛ مانکووا (MANCOVA) استفاده شد. نتایج به دست آمده از پژوهش بیانگر آن است که، قصه گویی بر آموزش مفاهیم قضاوت اخلاقی، مهارت اجتماعی و بهداشت روان کودکان تاثیر مثبت داشت. بدین معنی که، قصه گویی در مرحله پس آزمون باعث افزایش معنادار قضاوت اخلاقی، مهارت اجتماعی و بهداشت روان در گروه آزمایش شد. با توجه به تفاوت معنادار بین گروه های آزمایش و کنترل، می توان از قصه گویی برای ارتقاء مولفه های روانشناختی کودکان استفاده کرد.

قصه درمانی، قضاوت اخلاقی، مهارت اجتماعی، بهداشت روان، کودکان 6 تا 11 سال