رحیم جعفری - دانشجوی دکتری دانشکده مهندسی مواد و متالوژی دانشگاه علم و صنعت ایران
شمس الدین میردامادی - استاد دانشکده مهندسی مواد و متالوژی دانشگاه علم و صنعت ایران
شهرام خیراندیش - استاد دانشکده مهندسی مواد و متالوژی دانشگاه علم و صنعت ایران

پژوهش پیش رو به ساخت فولادی با استحکام تسلیم بسیار بالا برای کاربرد در قطعاتی مانند پیچها و جوینتها می پردازد که در صورت تسلیم و شروع تغیر شکل، کارایی خود را از دست می دهند. یک آلیاژ فولادی کربن متوسط 0/4wt.%. و کم آلیاژ برای این منظور در نظر گرفته شده و تحت عملیات حرارتی کوینچ و جدانشینی Q&P در مرحله ای قرار گرفت تا ریز ساختاری مناسب برای رسیدن به استحکام بالا ایجاد شود. آزمون کشش تک محوره برای بررسی خواص مکانیکی انجام گرفت برای بررسیها ریزساختاری و برای تعیین میزان آستنیت باقیمانده از میکروسکوپ الکترونی روبشی XRD,SEM استفاده شد. نتایج XRD نشان م یدهد که بیشترین مقدار آستنیت باقیمانده در نمونه های عملیات حرارتی شده 8/5 درصد است ریز ساختار این نمونه ها شامل مارتنزیت، آستنیت باقیمانده و در یکی از نمونه ها شامل فریت –بینیتی است. این ریزساختار به وجود آمده تحت عملیات حرارتی Q&P بسیار ریز بوده ک ه منجر به دستیابی به استحکام تسلیم حدود 1100MPa و استحکام کششی بیشتر از 1700MPa شده است.

عملیات حرارتی کوینچ و جدانشینی Q&P، فولاد پیشرفته استحکام بالا، آستنیت باقیمانده