فرهاد کشاورزی - دانشجوی دکتری مهندسی عمران گرایش سازه دانشکده فنی دانشگاه تهران
سیدرسول میرقادری - استادیار مهندسی عمران دانشکده فنی دانشگاه تهران
محمد توماج - کارشناسی ارشد عمران گرایش زلزله دانشکده فنی دانشگاه تهران

مولفه شکل پذیری از مهمترین معیارهای طراحی لرزه ای سازه ها به عنوان شاخه جدیدی از رفتار اجزاء و المانهای سازه ای برای بارهای حداکثر مورد انتظاری که گاها ممکن است به سازه وارد گردد، می باشد. نگاه موسوم به شکلپذیری در مهندسی سازه، از تراز مصالح تا کل سازه مصالح، سطح مقطع، عضو و سازه بوده که با حرکت از تراز مصالح تا کل سازه این نسبت شکلپذیری به دلیل زوالهایی که می تواند اتفاق بیفتد، کاهش پیدا می کند برای سازه های فولادی و اجزاء آن بحث کمانشهای پلاستیک و غیر الاستیک به عنوان یک مد خرابی غیرالاستیک شکلپذیر که مطلوبیت بیشتری باری سازه دارد، بسیار حایز اهمیت می باشد پارامتر اصلی تاثیرگذار بر روی شکلپذیری در تراز سطح مقطع، کمانشهای موضعی شامل کمانش موضعی بال و کمانش موضعی جان خواهد بود در این تحقیق کمانشهای موضعی مقطع دوبل ناودانی به دلیل مطلوبیتها و سازگاری های اجرایی در برخی اتصالات نوین از جمله اتصال با ورق میان گذر و اتصال با ورقهای کناری، در محدوده فشردگی های لرزه ای با استفاده از نرم افزار ABAQUS مورد بررسی قرار گرفته و مقایسه ای نیز با مقطع I شکل معادلش صورت گرفت مطالعت نشان میدهد که تیرهای با مقطع دوبل ناودانی در محدوده های شکل پذیری متوسط دارای عملکرد مناسب و تقریبا همانند مقطع I شکل و در محدوده های شکلپذیری بالا دارای عملکرد ضعیف تری نسبت به مقطع I شکل خواهد بود.

شکلپذیری، تیر دوبل ناودانی، کمانش موضعی بال، کمانش موضعی جان