فاطمه جوانبخت - دانشجوی سابق کارشناسی ارشد مدیریت کشاورزی، گروه اقتصاد کشاورزی، دانشگاه تبریز
باب اله حیاتی - دانشیاران گروه اقتصاد کشاورزی، دانشگاه تبریز
قادر دشتی - دانشیاران گروه اقتصاد کشاورزی، دانشگاه تبریز

با افزایش جمعیت جهان دستیابی به امنیت غذایی پایدار جایگاه ویژهای پیدا کرده است و به طبع آن افزایش متوسط عملکرد جهانی گندم سبب افزایش مصرف آفتکشها، سموم، کودهای شیمیایی و ماشین آلات کشاورزی شده است. استفاده از این نهادهها با وجود موثر بودن در افزایش تولید، باعث آلودهسازی منابع اکولوژیکی می شود. از اینرو کشاورزی پایدار به عنوان کلید رهایی از مشکلات ایجاد شده مطرح شده است. لذا این تحقیق در سال زراعی 92 - 1391 با هدف مقایسه پایداری عملیات کشاورزی گندم آبی و دیم در شهرستان اردبیل، صورت پذیرفته است. به این منظور تعداد 311 کشاورز به روش نمونه گیری طبقه بندی تصادفی دو مرحله ای از بین جامعه آماری انتخاب شدند. نتایج این رهیافت نشان داد که پایداری 29/9 درصد مزارع کمتر از میانگین 31/1 درصد آنها بالاتر از میانگین قرار دارد و در مجموع، مزارع کشاورزان در محدوده متوسط قرار دارند که در گندم آبی به سمت ناپایداری و در گندم دیم به دلیل استفاده کمتر از کودهای شیمیایی، سموم و علفکشها، به سمت پایداری گرایش دارد.

شاخص پایداری، شهرستان اردبیل، کشاورزی پایدار، گندم، مدل رگرسیون خطی