سیمین تاجیک - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه مازندران
وحید حیدرنتاج - دکترای معماری و عضو هیات علمی گروه معماری دانشگاه مازندران

کودکان بیسرپرست بهدلیل محرومیت از محبت خانواده و دوستان دارای مشکلات فراوانی هستند و محیط پرورشگاه بهعنوان خانهای که در آن سکنی گزیدهاند، تنها همراه همیشگی آنان محسوب میگردد. همچنین علاوهبر این مسایل، کودکان در مراکزنگهداری از بیسرپرستان بهصورت جمعی زندگی می کنند که این امر باعث تاثیرپذیری زیاد از یکدیگر میشود. بنابراین با در نظر گرفتن تمامی این جنبهها، این محیطها باید دارای ویژگیهایی باشند تا این کودکان بتوانند حضوری موفق در جامعه و آیندهداشتهباشند. این مسیله تا حد زیادی به جنبههای رشد اجتماعی کودکان، اعم از مهارتهای کلامی و ارتباط و رفتارهای اجتماعیبستگی دارد. با توجه به مسایل بیانشده، توجه به مسایل محیطی در رشد کودکان بهویژه رشد اجتماعی آنها ضروری است. روش پژوهش مورد استفاده از نوع روش کیفی است؛ زیرا هدف محقق در این پژوهش توضیح یک پدیده و اتفاق است و اطلاعات بااستفاده از اندازهگیری متغیرها در مقیاس اسمی و ترتیبی جمعآوری شده است. در این پژوهش هدف مطالعه موضوع بیسرپرستیکودکان 7 تا 12 ساله ساکن در مراکز نگهداری بیسرپرستان گرگان و رشد اجتماعی آنهاست؛ متغیرهای عناصر طبیعی موجود در این مراکز و تاثیر آنها بر رشد اجتماعی این کودکان با استفاده از ابزارهای مورد استفاده در مطالعات کیفی مورد بررسی قرار می- گیرد. برای شناخت نیاز کودکان و انتظارات آنها از فضاهای بازی و فعالیت آنان، از تکنیک پرسشنامه کودک و مربی استفاده شده تا اطلاعات لازم در مورد انواع بازیها و فعالیتها، فضاها با ویژگیهای خاص و زمینهای بازی دلخواه آنان و ... حاصل شود.

کودکان بیسرپرست، روانشناسی رشد، معماری کودک مدار، طبیعت در معماری