محسن عموشاهی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه کاشان

رابطه بین کودکان و والدین و سایر اعضای خانواده را می توان به عنوان نظام یا شبکه ای دانست که در کنش متقابل بایکدیگر هستند. این نظام به طور مستقیم و غیر مستقیم، از طریق سبک ها و روشهای مختلف فرزندپروری در کودکانتاثیر می گذارد. اضطراب جدایی از شایعترین اختلالات اضطرابی در کودکان و نوجوانان است که ممکن است هر زمانقبل از 18 سالگی بروز کند. هسته اصلی و زمینه ای این اختلال، اضطراب و نگرانی شدیدی است که کودک هنگام جداشدن از اشخاص مهم زندگی خود و افرادی که دلبستگی هیجانی به آنها داشته اند، تجربه می کند. چهار درصد کودکاندر سنین مدرسه دچار اختلال اضطراب جدایی میشوند. چنین کودکی در مقابل هر واقعه ای که منجر به جدایی او ازمراقبان خود بخصوص مادر می شود مقاومت نشان می دهد.پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه سبک های فرزندپروری و اضطراب جدایی تهیه و تنظیم شده است. روش پژوهشتوصیفی کتابخانه است که در سه قسمت شامل کلیات، مبانی نظری و تجربی پژوهش و روش شناسی تهیه شده است.

فرزندپروری، سبک های فرزند پروری، اضطراب جدایی، خانواده، وابستگی کودکان