جواد پناهی - هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحدبروجرد
حسن احمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت ساخت دانشگاه آزاد اسلامی بروجرد

در پروژههای عمرانی و طرحهای زیر بنایی که به صورت بارز از تحولات تکنولوژی تاثیر میپذیرند استفاده از روشها و ساختارهای نوین مدیریت میباشد که امروزه طرفداران زیادی بین طرح و ساخت امری اجتناب ناپذیر است. یکی از روشهای نوین مدیریت و اجرای پروژه ها، روش دستاندرکاران اجرای پروژهها پیدا کرده است. این روش در مجموعه روشهای دو عاملی (کارفرما-پیمانکار) جای داشته که در آن کارفرما مسیولیت طراحی و اجرای پروژه را از طریق یک قرارداد به پیمانکار )طراح-سازنده( واگذار میکند. در پژوهش حاضر به منظور شناسایی جنبههای عملی استفاده از روش طرح و ساخت در پروژههای عمرانی دو طرح مجتمع ورزشی دانشگاه گلستان و فرودگاه بینالمللی امام خمینی (ره) به عنوان مطالعه موردی، مورد بررسی قرار گرفت. روش طرح و ساخت که در پروژههای عمرانی مورد استفاده قرار گیرد دارای تفاوتهایی با مشخصات نظری اینروش نیز داشته که منجر به محقق نشدن کلیه خصوصیات این روش و عدم بهره گیری بهینه از آن شده است. به طور کلی یافتهها نشان میدهد مهمترین مزیت عامل جذابیت این روش برای کارفرمایان، همکاری، هماهنگی و تلفیق سه فعالیت طراحی، تدارک و اجرا میباشد که مانند بهم پیوسته در ارتباط با یکدیگر عمل می کنند. در نتیجه محصول به دست آمده دارای قابلیت اجرایی بهتر و در زمانبندی قابل قبول انجام خواهد شد نهایتا استفاده از این روشی را در طرحهای عمرانی پیشنهاد مینماید

روش طرح و ساخت،پروژه های عمرانی، روش دو عاملی