سعید امان پور - دانشیار در گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه شهید چمران، اهواز، ایران
نادیا داری پور - کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه شهید چمران، اهواز، ایران

با حضور اولین موجودات به نام انسان بر روی کره زمین، به حدود 3 میلیون سال پیش باز میگردد. انسانها که در ابتدا هم پای با دیگر گونهها در جهت ایجاد توازن در طبیعت گام بر می داشتند، به ناگاه داعیهی برتری بر طبیعت آن ها را مجاب کرد تا برای رسیدن به آرامش، جهان را مسخر خود سازند. پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط بین سرمایه اجتماعی و سبک زندگی محیط زیستی در میان شهروندان منطقه 1 شهر اهواز تدوین شده است. سرمایه اجتماعی یکی از عوامل مهمی محسوب می گردد که درزندگی شهروندان و چگونگی رفتار آن ها نسبت به محیط زیست تاثیر گذار است. روش تحقیق، از نوع توصیفی پیمایشی است. نتایج تحقیق نشان می دهد که از میان ابعاد سه گانه سرمایه اجتماعی، ابعاد مشارکت و انسجام اجتماعی رابطه معنیدار با سبک زندگی محیط زیستی نشان داده اند. بین درآمد با برخی از ابعاد سبک زندگی محیط زیستی (خاموش کردن چراغ های اضافی در منزل، امتناع از مصرف کالاهای مضر برای محیط زیست، مصرف بهینه آب و گاز، امتناع از ریختن زباله در محیط و استفاده از وسایل حمل ونقل عمومی) رابطه معنی دار وجود دارد. کمترین میزان سبک زندگی محیط زیستی با میانگین 59 ، برای افراد بی سواد و بیشترین میزان با میانگین 138/06 برای افراد فوق لبسانس و بالاتر مربوط است. افرادی که تحصیلات بالاتری دارند سبک زندگی شان بیشتر با محیط زیست مطابقت دارد. بین سرمایه اجتماعی با ابعاد مصرف بهینه آب و گاز، استفاده مجدد از بطری های پلاستیکی و شیشه ای، حمایت از گروه های محیط زیستی، اهمیت دادن به فضای سبز، امتناع از مصرف کالاهای مضر به محیط زیست و مصرف بهینهبرق رابطه معنی دار وجود دارد. درآمد و اعتماد اجتماعی با مقادیر ناچیز نادیده گرفته شدند. در نتیجه در مقایسه با دیگر ابعاد، سهم مشارکت اجتماعی با ضریب بتای 0/368 بیش از سایر متغیرها است.

سبک زندگی، محیط زیست، سرمایه اجتماعی، مشارکت، منطقه 2