بهروز گتمیری - استاد دانشکده فنی - دانشگاه تهران

در شرایط امروزی، ارزیابی ادواری مجموعه های آموزشی یا تحقیقاتی ایران کاملاً به دست فراموشی سپرده شده است و عملاً هیچیک از دانشگاهها یا مراکز تحقیقاتی مورد ارزیابی مداوم و یا حتی موردی قرار نمی گیرند و عملاً هیچ تصویر روشنی از هیچیک از دانشگاهها و مراکز تحقیقاتی به صورت مدرن و مستند موجود نیست و نمی توان مراکز را با یک مجموعه معیار واحد سنجید. از سوی دیگر نقش ارزیابی در ارتقای کیفیت آموزش و تحقیقات و ضرورت انجام ادواری ارزیابی جامع و کامل تمام دانشگاهها و مراکز تحقیقاتی به درستی مورد تصدیق همگان میباشد. در این مقاله سعی می شود چگونگی ارزیابی ادواری دانشگاهها و مراکز تحقیقاتی توضیح داده شود و محورهای کلان و مهم اینگونه ارزیابیها با تکیه بر تجربه طولانی ارزیابی مراکز تحقیقاتی فرانسه مورد بررسی و بحث قرار گیرد . پس از بررسی این محورها ساختار گروههای ارزیابی کننده و نحوه تشکیل آن، چگونگی اجرای ارزیابی، فواصل زمانی ارزیابی و تدوین گزارش نهایی ارزیابی تشریح خواهد شد. تبیین جایگاه ارزیابی در سیستم آموزشی و تحقیقاتی و راهکارهای لازم جهت ارزش دهی به امر ارزیابی و جدی گرفتن آن توسط مراکز مورد ارزیابی بررسی می شود و در نهایت پیشنهاد تشکیل سازمان یا مرکز ارزیابی دانشگاهها و مراکز تحقیقاتی با ساختار کلان آن ارائه خواهد شد.