آرزو بانگیان تبریزی - ارشد طراحی شهری از دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد
آرش صدری - مدیر گروه هنر و معماری دانشگاه پیام نور واحد بجنورد
وحید شریعتمداری - دانشجوی کارشناسی مهندسی شهرسازی دانشگاه پیام نور واحد بجنورد

پیچیدگی شهرنشینی باعث شده که مدیران شهری به تنهایی قادر به اداره امور شهرها نباشند. به همین دلیل از یک دهه پیش مدیریت شهری در ایران با تشکیل نهاد شورایاری ، اولین گامها را به سمت برنامه ریزی مشارکتی برداشت تا به این ترتیب قدرت در سطح جامعه پراکنده شود.در شرایط فعلی کشور چنین به نظر می رسد که ادامه فعالیت نهاد شورایاری محلات با ساز و کار فعلی، نه تنها مشکلات کلانشهرها را حل نمی کند، بلکه بدلیل عدم وجود پایگاه قانونی و به تبع آن روشن نبودن حدود اختیارات این نهاد، بسیاری از مسایل و مشکلات شهری نظیر بورس بازی زمین و رانت خواری و ... در شهر بیشتر می شود.این پژوهش بر آنست تا با بررسی مجدد مفهوم مشارکت شهروندی، روند مشارکت شهروندی مرسوم فعلی را تحت عنوان شورایاری محلات، مورد نقد و تحلیل قرار دهد و از رهگذر آن به شیوه ای جدیدی از مفهوم مشارکت شهروندی ، برای اداره امور شهری در ایرانتحت عنوان آیین شهر یاری دست یابد. روش علمی که در این تحقیق به کار گرفته شده، روش اکتشافی- تبیینی است و در گردآوری اطلاعات نیز از روش اسنادی (کتابخانه ای)، مصاحبه و مشاهده میدانی بهره گرفته شده است. فرضیه اصلی این پژوهش نیز عبارتست از تداوم فعالیت شورایاری ها در قالب آیین شهر یاری می تواند راهگشای بسیاری از مسایل و مشکلات مدیریتی شهرها باشد.

شورا، شورایای، مشارکت شهروندی، مدیریت شهری، رهیافت محله مبنا