هنگامه عباسی مصرآبادی - کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی برق و کامپیوتر، دانشگاه آزاد اسلامی واحد زنجان
احمد عبداله زاده بارفروش - استاد،آزمایشگاه سیستمهای هوشمند، دانشکده مهندسی کامپیوتر و فناوری اطلاعات، دانشگاه صنعتی امیرکبیر پلی تکنیک ، تهران

در طی چند سال اخیر، سیستمهای توصیهگر نقشی حیاتی در کمک به کاربران جهت تصمیمگیری برعهده داشتهاند. با توجه به افزایش روز افزون نیاز به سیستمهای توصیهگر در فضای اینترنت، جهت بهرهبرداری هرچه بیشتر از امکانات و سرویسها،تلاش در بهتر نمودن پیشنهادهای آنها و افزایش کیفیت سیستمهای توصیهگر، امری لازم و ضروری گشته است. منظور از کیفیت سیستمهای توصیهگر، فرآیند نرمافزاری موثری استکه سیستم توصیهگری را تولید نماید که مقادیر قابل اندازهگیریبرای کسانیکه آنرا ایجاد مینمایند و افرادیکه از آن استفاده میکنند، فراهم سازد. سیستم توصیهگریکه تولید مینماییم بایددارای ویژگیهای کیفیتی مورد نظر کاربر باشند. سیستم توصیهگریکه دارای کیفیت لازم نباشد، موجب ریسک برای توسعهگر و نیز کاربر میگرددکه برخی از ریسکها بسیار جدی میباشند. کیفیت یک سیستم توصیهگر بهخودی خود ظاهر نمیگردد؛بلکه در نتیجه بهکار بردن مهندسی نیازمندیها میباشد.اولین قدم در مهندسی نیازمندیها، ایجاد یک چارچوب برای کیفیت است.در این مقاله کیفیت سیستمهای توصیهگر را مورد بررسی قرار داده و در انتها مدلهای کیفی پایه در مهندسی نرمافزار رااز نظر پوشش و تطابق با نیازمندیهای کیفی سیستمهای توصیهگر مورد مطالعه قرار دادیم. جهت ارزیابی مدل کیفی ارایه شده، ما نتایج دو سیستم توصیهگر را که یکی با استفاده از مدل کیفی پیشنهاد شده و دیگری بدون مدل کیفی ساخته شده مورد مقایسه قرار دادیم

سیستم توصیهگر، کیفیت، مهندسی نیازمندیها، اندازهگیری، متریک