امیرحسین نجفی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
حسین ذبیحی - دانشیار دانشکده هنر و معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران

انسان بدون داشتن محیط زیستی امن و سالم، قادر نخواهد بود به زندگی طبیعی خود ادامه دهداک به همین جهت، حفظ و حمایت از محیط زیست و سالم نگه داشتن آن، به عنوان یکی از مهم ترین نیازهای اساسی برای ادامه حیات، مورد توجه و عنایت همگان قرارگرفته است حق انسا نها در داشتن محیط زیستی امن و سالم، به عنوان یک حق بشری در کنار سایر حقوق شناخته شده برای بشر،چند سالی است که مورد بحث و بررسی محافل علمی و طرف داران محیط زیست استک براین اساس تحقیق حاضر با هدف بررسی نظری تاریخچه قوانین فضای سبز شهری در ایران به ارزیابی کمبودها و ضعف های حقوقی و اجرایی فضای سبز شهری آن می پردازد و در انتها و پس از جمع بندی، پیشنهادهایی را برا ی اصلاح قوانین و مقررات موجود ارایه می دهد. روش تحقیق توصیفی-تحلیلی است.نتایج نشان داد که با بررسی تاریخچه قوانین و ضوابط فضای سبز شهری در ایران نمی توان انتظار تحقق اهداف و آرمانهای شهر و محیط پایدار و سالم را داشت، و علاوه بر آن همین قوانین ناقصه، نیز به دلایل مشکلات مدیریتی و ساختاری با عدم اجرا مواجهه است. و از این رو ضرورت بازنگری و تجدید نظر در نظام قانونگذاری و اجرایی کشور و به ویژه فضای سبز شهری احساس می شود.

قانون، فضای سبز ، محیط زیست، شهر