اکبر کیانی - دانشیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه زابل
غلامعلی خمر - استادیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه زابل
نگاره مژگان - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه زابل

تداوم رشد شتابان شهرنشینی، بی برنامگی و عدم مدیریت صحیح و ظهور مشکلات اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی درشهرهای امروزی منجر به کاهش استانداردهای زندگی و به تبع آن کاهش پایداری و افت زیست پذیری شهرها بوده استبنابراین پردازش به رویکردهایی چون زیست پذیری و توسعه پایدار برای شهرهای امروزی به عنوان مفاهیمی که در کاهش مشکلات اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی شهرها نقشی حایز اهمیت دارند ضرورتی اجتناب ناپذیر است چراکه زیستپذیری به یک سیستم شهری اطلاق می شود که در آن به سلامت اجتماعی، اقتصادی، کالبدی و روانی همه ساکنانش توجهشده است و توسعه پایدار دربرگیرنده مفاهیمی است که درنهایت شهری پایدار، سالم و بدون خدشه برای آیندگان به ارمغان می آورد. درواقع زیست پذیری به منزله مفهومی است که با تمام زوایا و ابعاد ذهنی و عینی سکونتگاه های انسانیسروکار دارد و در پی ایجاد محیط شهری سالم و زیست پذیر تر برای شهروندان کنونی نسل های آینده است به همین سبب زیست پذیری مفهوم و رویکردی جدید در پارادایم توسعه پایدار شهری است که برخی آن را از بزرگ ترین ایده های برنامه ریزی شهری در دوران معاصر می دانند. هدف از این مطالعه بررسی دو گفتمان زیست پذیری و توسعه پایدار وبیانارتباط بین این دو مفهوم، شباهت ها و تفاوت ها، همچنین ضرورت پردازش به آن ها برای شهرهای امروزی است روش تحقیق توصیفی تحلیلی است در این مقاله ابتدا به بررسی و تحلیل مفهوم زیست پذیری و توسعه پایدار بیان ارتباط بین - آن ها و بررسی و مقایسه نقاط مشترک و تفاوت این دو، سپس اهمیت و ضرورت پرداختن به آن ها به عنوان دو مفهوم نوین برای شهرهای امروزی روشن می شود

زیست پذیری، توسعه پایدار، شاخص های زیست پذیری