علی ترابیان سینی - دانشجو، گروه مهندسی عمران- مهندسی و مدیریت ساخت، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران
روح الله پروانه خواه طهران - عضو هیات علمی گروه مهندسی عمران، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران
محمدرضا احدی - عضو هیات علمی، پژوهشکده حمل و نقل وزارت راه و شهرسازی، مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی

بکارگیری مدیریت ریسک حریق و به کارگیری اقدامات فنی و مدیریتی لازم جهت کنترل و یا به حداقل رساندن احتمال وقوع حوادث و کاهش اثرات آنها می تواند خسارت های مختلف ناشی از حریق را به میزان قابل توجهی کاهش دهد. در این پژوهش، میزان تاثیرپذیری معیارهای اصلی موثر بر ریسک حریق بر مبنای شاخص هایی شامل: تخلیه ایمن، گسترش حریق و دود، تراکم جمعیت ساختمانی، کمبود تجربه و امکانات لازم، در مرحله ی بهره برداری و نگه داری از ساختمان ها با دیدگاه مهندسی، شناسایی و ارزیابی و مورد تجزیه و تحلیل قرار خواهد گرفت و جامعه ی آماری مورد استفاده در این پژوهش شامل: 112 نفر افراد شاغل در شهرداری و سازمان آتش نشانی و خدمات ایمنی، سازمان نظام مهندسی ساختمان، مهندسان و شرکت های مهندسی در ارتباط با مشاوره، نظارت و اجرای ساختمان، اساتید دانشگاه و سازندگان و پیمانکاران که حداقل دارای 5 سال سابقه موثر هستند، می باشد و به صورت مطالعه ی موردی در شهر مشهد انجام گرفت. بدین منظور پس از وزن دهی به شاخص ها بر اساس روش AHP و رتبه بندی معیارهای ریسک با استفاده از روش TOPSIS فازی در مرحله بهره برداری و نگه داری، هریک از معیارها که از رتبه بالاتری برخوردار باشند، دارای ریسک بیشتری نسبت به سایر معیارها خواهند بود و نتایج نشان می دهد که استفاده از مواد قابل استعال (از قبیل موکت) داخل راه روها، پله های اضطراری و یا محل ورودی پله ها بیشترین رتبه ریسک را در مرحله بهره برداری و نگه داری از نظر جامعه آماری در این پژوهش دارد. از این رو پیشنهاد می شود شهرداری برای بافت های فرسوده و ساختمان های قدیمی و تجهیز این نوع از ساختمان ها الزامات و کمک هایی به این بخش خاص قرار دهد تا به سیستم های کشف، اعلام و اطفای حریق مجهز شوند.

حریق، مدیریت ریسک، TOPSIS فازی، AHP