کاوه فرجی - دانشجوی کارشناسی ارشد عمران- سازه، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی
مجید محمدی - استادیار، پژوهشکده مهندسی سازه، پژوهشگاه بین المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله
نادر فنایی - استادیار، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی

میان قاب ها و دیوارهای بنایی به صورت گسترده در ساختمانه ای قدیمی و جدید استفاده می گردند. استفاده فراواناز مصالح بنایی و ضعف آیین نامه های بین المللی در زمینه مدلسازی میان قاب، اهمیت مطالعه آن را دو چندان میکند.بر طبق تحقیقات، میان قاب تاثیر فراوانی بر روی رفتار سازه در هنگام زلزله دارد اما این مساله عموما در تحلیل و طراحیدر نظر گرفته نمی شود. در دستورالعمل های بهسازی لرزه ای موجود روابطی برای مقاومت نهایی ، سختی و ... ارایه شدهکه در هیچ کدام از آن ها آنها اثر صلبیت اتصال قاب دیده نشده است. اتصالاتی که از آنها برای تعیین سختی ومقاومت میان قاب استفاده شده است، گیردار بودهاند در حالی که در بسیاری از ساختمان ها قاب با اتصال مفصلی بههمراه دیوار بنایی به کار رفته اند. تحقیقات انجام شده در این زمینه حاکی از تفاوت در مقاومت و سختی این دو اتصالمی باشد. هدف این تحقیق، بررسی تاثیر نوع اتصال در مقاومت و سختی میان قابها در هنگام زلزله است. در این راستادو نمونه آزمایشگاهی قاب میان پر فولادی با میان قاب بنایی انتخاب شده اند که یکی از آنها دارای اتصال گیردار ودیگری دارای اتصال مفصلی میباشد. مدل اجزاء محدود این نمونه ها ساخته شده و رفتار آنها بر اساس نتایجآزمایشگاهی متناظر صحت سنجی شده است. جهت حصول اطمینان از نتایج به دست آمده ، قاب میان پر دیگری باپیکربندی آزمایشگاهی متفاوت و اتصال گیردار مدلسازی و با استفاده از نتایج آزمایشگاهی صحت سنجی شده است.سپس اتصال مدل اجزاء محدود این قاب به مفصلی تغییر یافته است و تحلیل مشابهی روی آن انجام شده است. مقایسهنمودارهای نیروی جانبی-دریفت مدلهای قاب میان پر با اتصالات گیردار و مفصلی به دست آمده از هر دو مطالعه نشانمیدهد که نمونههای دارای اتصال گیردار، سختی و مقاومت جانبی بیشتری نسبت به نمونههای دارای اتصال مفصلیدارند.

قاب میان پر، قاب فولادی، اتصال مفصلی، اتصال گیردار، مدلسازی اجزاء محدود