مریم ابراهیم خانی - کارشناسی ارشد طراحی شهری دانشگاه آزاد اسلامی واحد زنجان
مهدیه ساشورپور - عضو هیات علمی گروه معماری و شهرسازی دانشگاه آزاد اسلامی واحد زنجان
علی شکوهی - عضو هیات علمی گروه معماری و شهرسازی دانشگاه آزاد اسلامی واحد زنجان

امروزه مسیله محوری یکی از ارکان پایه ای کلیه فرایندهای برنامه ریزی و طراحی شهری است؛ بدون شناختمساله و تعریف صحیح آن، هرگونه مداخله در ساختارهای اجتماعی، اقتصادی و کالبدی شهرها محکوم به شکست خواهدبود. زیرا که مسایل شهری همانا فاصله میان وضع موجود و مطلوب سیستم های شهری بوده و دستیابی به ویژگی هایچشم انداز مطلوب شهری، جز از طریق تحلیل و واکاوی مسایل مبتلا به شهر، ممکن نخواهد بود. بسیاری از صاحب نظراناعتقاد دارند که شناخت و واکاوی صحیح مساله، نیمی از حل مساله است؛ به همین دلیل انتخاب روش مناسب برای تجزیه و تحلیل مساله از اهمیت خاصی برخوردار است؛ تاکنون روش های متعددی برای تجزیه و تحلیل مسایل دررشته های مختلف ابداع و بکار گرفته شده و کتب و مقالات زیادی در این زمینه منتشر گردیده است. در میان روش ها وفنون مختلف مساله گشایی، تکنیک طوفان ذهنی به لحاظ ویژگی های خاص خود از منظر مشارکت گروهی در تحلیل مساله، جایگاه ویژه ای دارد؛ طوفان فکری یا یورش فکری، یک تکنیک خلاقیت فردی یا گروهی است که در طیآن، با جمع آوری فهرستی از ایده ها که خودبه خود توسط اعضا تولید می شود، برای رسیدن به یک جمع بندی در موردحل یک مساله تلاش می شود. این اصطلاح، اولین بار در سال 1958 توسط الکس فیکنی آزبورن در کتابی با عنوان تخیلعملی محبوبیت پیدا کرد. آزبورن ادعا کرد که برای تولید ایده، طوفان فکری موثرتر از کار کردن افراد به طور مستقلاست؛ امروزه از این اصطلاح، برای اشاره کلی به تمام انواع جلسات ایده پردازی استفاده می شود. اگرچه طوفان فکری،روش جدیدی در تحلیل مسایل در جهان محسوب نمی شود اما همچنان به عنوان یکی از روش های پایه مشارکتی مورداستفاده است؛ اما در حیطه مسایل شهری متاسفانه در زمینه منابع مکتوب برای معرفی و به کارگیری این روش خلاپژوهشی وجود دارد.

فرآیند طراحی شهری، مسیله یابی، مسایل شهری، تکنیک های حل مسیله، طوفان ذهنی