نیما توان پور - دانشجوی دکتری علوم و مهندسی آب، بخش مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شیراز،
نوید توان پور - دانشجوی کارشناسی ارشد سازه های آبی، بخش مهندسی آب، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شیراز، ایران

افزایش جمعیت و گسترش شهرنشینی موجب گردیده تا برنامه ریزان و تصمیم گیرندگان در سطح ملی و محلی اقداماتی را در جهت توسعه پایدار شهرها بعمل آورند. یکی از موارد مهم توسعه شهری، رعایت مسایل ایمنی در شهرها است و با وجود بلایای طبیعی و حوادث غیرمترقبه نظیر سیل، زلزله، طوفان، آتش سوزی و غیره، این مهم باید به عنوان یک اصل در توسعه شهری مدنظر قرار گیرد که در غیر اینصورت هرگونه ساخت و ساز و توسعه ای در امان نخواهد بود و ضمن ضرر جانی و مالی وارده به شهروندان برای رشد و توسعه اقتصادی بسیار زیان بخش و مانعی در راه دستیابی به توسعه پایدار خواهد بود. بنابراین همگام با توسعه شهر لازم است موضوعات خاص محیطی و محلی به عنوان عامل مهم مورد شناسایی قرار گرفته و با برنامه ریزی و تعیین یک چهارچوب مناسب قانونی و مالی این مسایل در راس قرار گیرد و به گونه ای عمل گردد که بتوان آن را به عنوان اقدامات مفید و عامل توسعظ پایدار شهری برشمرد. ساختار کالبدی هر شهر نشانگر آنست که توسعه این شهر چگونه بوده و یا چطور شکل گیری شده است و در طول زمان دستخوش چه خوادث، تغییرات، بلایای طبیعی و غیره قرار گرفته است. از آنجا که هرگونه برنامه توسعه باید با درنظر گرفتن وضعیت گذشته شهرها باشد، متاسفانه با نادیده گرفتن موضوع، به مرور زمان با توسعه بی روبه شهر، ساخت و سازهای غیر مقاوم و ناپایدار در برابر زلزله و یا تجاوز به حریم رودخانه ها، از بین بردن زمین های کشاورزی و یا پوشش های گیاهی، سیلاب ها ادواری همیشه تهدیدی جدی برای شهرهای در حال توسعه می باشند. کاهش خطرپذیری جوامع شهری در برابر سیلاب تنها با انجام تحقیقات و مطالعات دامنه دار در حوزه های مختلف تحقق می پذیرد و یکی از ضرورت های مدیریت بهینه کاهش خطر پذیری سیلاب، داشتن برنامه ای جامع، فراگیر و منسجم است.

توسعه پایدار، سیل، شهرسازی، مدیریت شهری