احسان خیام باشی - شجوی دکتری برنامه ریزی شهری دانشگاه اصفهان و رییس دبیرخانه دایمی شهر اسلامی شهرداری اصفهان
مسعود تقوایی - استاد دانشکده علوم جغرافیایی و برنامه ریزی دانشگاه اصفهان
حمیدرضا وارثی - دانشیار دانشکده علوم جغرافیایی و برنامه ریزی دانشگاه اصفهان

در طول قرن های متمادی از بدو ظهور اسلام تا کنون، به گواهی تاریخ عمده شهرهای اسلامی در طوفان تغییرات،تحولات و حوادث و بحران ها، اععم از سوانح طبیعی و یا انسان ساخت پایدار و مستدام باقی مانده اند، که موضوعی مهمو قابل توجه در عرصه مدیریت و برنامه ریزی شهری می باشد. نگاهی ژرف نگر در ابعاد گوناگون این شهرها عیان میسازد که وجود شبکه ای پایدار و بهم تنیده از سیستم های کالبدی و جوامع انسانی با ظرفیت های متنوع و چشمگیر برگرفته از مبانی و اصول ارزشمند و جاودانه مکتب اسلامی است که انعطاف پذیری مناسب و ماندگاری را در وقوع رویدادهای گوناگون در شهرهای اسلامی به ارمغان آورده است. امروزه از این ظرفیت و توانایی جذب، انطباق و ترمیم و بازگشتپذیری به شرایط مطلوب، در بروز حوادث و بحران ها تعبیر به تاب آوری شهری می شود و در رویکرد جدید بین المللیبه موضوع مدیریت بحران این جهت گیری جایگزین سایر دیدگاه ها گردیده است، تا جای که با تشکیل کمپینی جهانیاز شهرها در ذیل سازمان ملل متحد تحقق اهدافی در راستای هر چه تاب آور نمودن شهرها، تا سال 2030 برنامه ریزیشده است. لذا در این مجال سعی می شود تا با بررسی مولفه های ظرفیت ساز فیزیک شهرهای اسلامی در حوزه هایکالبدی، فرهنگی- اجتماعی، اقتصادی و حکمروایی و نهادی که ریشه در جهان بینی و ایدیولوژی ناب اسلامی دارد،زمینه برای باز آفرینی و تقویت این شاخص ها و ظرفیت ها با هدف ارتقاء تاب آوری در عصر جدید فراهم گردد.

شهر اسلامی، تاب آوری، مدیریت بحران، انعطاف پذیری، شهرسازی و معماری