محمدحسن ابوترابی زارچی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد میبد
حسینعلی امینی خواه - استادیارمدیریت مالی دانشگاه آزاداردکان

این مقاله رابطه ی میان ساختار هییت مدیره و ریسک پذیری 1 شرکت در بخش مالی بریتانیارا بررسی می کند. ما نشان می دهیم که اندازه ی هییت مدیره، مستقل بودن آن ونیز ترکیب نقشCEO و مدیر در هییت مدیره، چگونه ی متواند ریسک پذیری شرکت در شرکت های مالی را تحت تاثیر قرار دهد. نمونه ی ما بر اساس یک مجموعه داده ی نمونه از تمامی شرکت های عام در بخش مالی بریتانیااست که شامل شرکت های خدمات مالی، مشاور املاک، بیمه و بانک ها طی یک دوره ی ده ساله 2003-2012 است. پس از کنترل اثرات درون زایی از طریق کاربرد روش کلی پویای تخمین زدنزمان، نتایج این برسی نشان می دهند که وجود مدیران غیر اجرایی وCEOهای قدرتمند در هییت مدیره های شرکت ها، فعالیت های ریسک پذیری در شرکت های مالی را کاهش می دهد. در محیط نظری عامل، می توان رابطه ی منفی را توصیف کرد، که درآن مدیران، به دلیل خطر اشتغال و اعتبار،روحیه ی خطر پذیری چندانیندارند. انتظار می رود که با افزایش تمرکز قدرت، ویژگی رفتاری بی میلی مدیران نسبت به خطر پذیری، تغییر کند. با این حال، یاقته ها هیچ اثر قابل توجهی از اندازه ی هییت مدیره بر خطر پذیری شرکت در موسسات مالی را نشان نمی دهند. از آنجایی که این مقاله شامل پیشنهاداتی در مورد اصول نظارت شرکت های بریتانیابر هییت مدیره، در اداره کردن خطرات شرکتی است، شواهد تجربی می توانند برای قانون مند ساختن و سیاست گذاری نظارت شرکت، مفید واقع شوند.

نظارت شرکتی، بخش مالی، ساختار هییت مدیره، خطر، درون زایی