شهرام پیری - دانشجوی کارشناسی ارشد روان پرستاری، مرکز آموزشی درمانی روانپزشکی رازی تبریز
حسین نامدار - استادیار، دکتری پرستاری عضو هیات علمی دانشکده پرستاری و مامایی تبریز
علیرضا فرنام - استاد، روانپزشک، عضو هیات علمی دانشکده پزشکی تبریز
نفیسه عبدالرحمانی - کارشناسی ارشد روان پرستاری، مرکز آموزشی درمانی روانپزشکی رازی تبریز

زمینه و هدف: اسکیزوفرنی نوعی اختلال روانی مزمن است که باعث بروز مشکلات جسم، سایکولوژیک و اجتماعی می گردد. اخیرا درمان های غیردارویی در کاهش علایم و افزایش عملکرد بیماران رواج بیشتری یافته اند. ورزش از جمله درمان های غیردارویی است که در بهبود تعامل اجتماعی و خلق بیماران مفیدند، لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر تمرین منظم هوازی بر علایم انگیزه و انرژی بیماران مرد مبتلا به اسکیزوفرنی مزمن بستری در مرکز آموزشی درمانی رازیتبریز انجام شد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه کارآزمایی بالینی دوسوکور می باشد که بر روی 68 بیمار مرد مبتلا به اسکیزوفرنی مزمن انجام شد. نمونه های انتخاب شده به طور تصادفی در دو گروه آزمون ( 34 نفر) و شاهد ( 34 نفر) قرار گرفتند. نمونه های گروه آزمون در طی 8 هفته و تعداد 24 جلسه در مجموع به مدت 11 ساعت در برنامه ورزشی طراحی شده شرکت نمودند. انگیزه و انرزی بیماران با پرسشنامه استاندارد کیفیت زندگی بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیسنجیده شد. داده های دو گروه با استفاده از آزمون های آماری تی تست، تی زوج و کای اسکوایر با یکدیگر SQLS مقایسه گردید.یافته ها: براساس یافته های پژوهش، میانگین سنی مشارکت کنندگان 37/82±14/7 سال بود. تحصیلات اکثر مشارکت کنندگان در سطح ابتدایی و بیشتر آنان مجرد بودند. نتایج نشان داد که بین دو گروه قبل از مداخله اختلاف معنی داری از نظر انگیزه و انرژی بیماری وجود ندارد P<0/05 نتایج نشان داد بین دو گروه قبل و بعد از مداخله اختلاف معنی داری از نظر انگیزه و انرژی وجود دارد P<0/05 نتیجه گیری: برنامه ورزشی باعث کاهش علایم مثبت در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی می شود، لذا استفاده از برنامه هایورزشی منظم در کنار درمان های دارویی می تواند نتایج درمانی را فزایشو نیاز به افزایشدوز دارو را کاهش دهد.

اسکیزوفرنی، تمرین منظم هوازی، انگیزه و انرژی