حسن مومن لیوانی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران سازه، دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرگان

از جمله مسایلی که در اکثر زلزله های بزرگ اتفاق افتاده است، ضربه زدن ساختمان های مجاور هم به یکدیگردر هنگام زلزله است. این پدیده در اثر ارتعاش غیر همفاز در ساختمان هایی که فاصله کافی از هم ندارند رویمی دهد. همچنین آسیب های ناشی از ضربه زدن ساختمان ها به یکدیگر در ساختمان های با ارتفاع نامساویبحرانی تر می باشد. گذشته موضوع نشان می دهد ضربه ساختمان های با ارتفاع نامساوی بسیار شدیدتر ازساختمان های هم ارتفاع می باشد و با کمک مصالح میراکننده در محل ضربه می توان از خرابی تیرها و ستونهاپیشگیری کرد. در این پژوهش تعدادی مدل ساختمانی بتنی قاب خمشی متوسط مجاور هم که داراینامنظمی جرمی در ارتفاع می باشند و فاقد درز انقطاع کافی هستند، به صورت سه بعدی در نرم افزار 2000SAP مدلسازی شده اند. این مدل ها برای بار زلزله مطابق با ویرایش چهارم آیین نامه 2800 مورد تحلیل وطراحی قرار گرفته اند. بر روی این مدل ها تحلیل دینامیکی غیرخطی انجام گرفته و عملکرد لرزه ای آن ها باتوجه به ضربه دینامیکی که به هم وارد می کنند بررسی شده است. در ادامه بین ساختمان ها از میراگرویسکوز برای کاهش اثر ضربه استفاده شده به طوریکه با استفاده از کمترین تعداد میراگر ویسکوز بتوان اثرضربه دینامیکی را کاهش داد. از نتایج مهم بدست آمده از این پژوهش می توان به این مورد اشاره کرد کهتغییرمکان و دریفت طبقات مدل های ساختمانی بعد از استفاده از میراگر ویسکوز در محل ضربه کمتر ازحالتی است که ساختمانها به هم ضربه وارد می کنند. این پژوهش را می توان برای ساختمان های بتنی وفولادی با حالت های دیگر نامنظمی در پلان و ارتفاع و با استفاده از میراگر اصطکاکی انجام داد.

ساختمان بتنی، ارتفاع نامساوی، درز انقطاع، نامنظمی در ارتفاع، تغییرمکان طبقات