منصور قلعه نوی - استادیار گروه عمران دانشگاه فردوسی مشهد
مهدی اژدری مقدم - استادیار گروه عمران دانشگاه سیستان و بلوچستان
علی اکبر اورعی گلمکانی - کارشناس ارشد سازه، دانشگاه آزاد اسلامی واحد زاهدان

امروزه بتن جایگاه ویژه ای در ساخت انواع سازه ها دارد و درنتیجه این ماده به عنوان یکی از پر مصرف ترین مصالح استفاده فراوانی می شود. با توجه به این مطلب ،صنعت و تکنولوژی بتن و نو آوری در تولید این ماده، امکان تولید و دستیابی آسان به بتن با عملکرد بالا را فراهم ساخته است. هدف از تحقیق حاضر، بررسی و مقایسه دوام بتن در برابر سیکل های یخبندان و ذوب یخ در صورت تغییر پارامترهای عیار سیمان ، درصد میکرو سیلیس و ژل آن ، درصد مواد مضاف و در نهایت تشخیص بهترین حالت ترکیب این مواد با سیمان در محیط بتن ( درصد بهینه ) به لحاظ دستیابی به حداکثر دوام می باشد . در این آزمایش نمونه ها در یک نسبت آب سیمان و با دو عیار سیمان ساخته شده که در هر یک از دو درصد میکروسیلیس و همچنین ژل آن ( مکمل بتن ) و پودر آهک به عنوان جایگزین سیمان مصرفی و واتر پروف و روان کننده و مواد هوازا به عنوان مواد افزودنی و پودر خاک سنگ به عنوان جایگزین ماسه و همچنین ترکیب این مواد بر روی هم مورد مطالعه قرار گرفت. در ابتدا مصالح مورد استفاده اصلاح و در محدوده استاندارد قرار گرفت، سپس از بین دو نوع دوده سیلیس آن موردی که مقاومت مکانیکی بالاتری داشته، مورد استفاده قرار گرفت و به طور مشابه جهت دیگر مواد مضاعف مورد لزوم و موجود در کشور موارد ارزیابی انجام و استفاده شد. برای رسیدن به هدف فوق تعداد زیادی از نمونه های مکعبی بتنی با ابعاد 15 ×15× 15 سانتیمتر مطابق با روش B استاندارد ASTM-c666 تست آزمون یخبندان و ذوب یخ انجام شد. مقاومت فشاری نمونه ها در ابتدا و پس از 50 و 100 و 150 سیکل ( 0c -17 و 0c +4 ) اندازه گیری گردید. میزان افت مقاومتی و میزان افت وزن نمونه ها در قبل و بعد از چرخه های آزمایش به عنوان معیارهای سنجش دوام بتن در نظر گرفته شده است .

میکروسیلس، حباب زا ، چرخه های یخبندان و ذوب ، دوام بتن ، مقاومت فشاری