مرضیه قلی زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد زمین شناسی زیست محیطی، دانشگاه شهید باهنرکرمان
احمد عباس نژاد - استادیار گروه زمین شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه شهید باهنر کرمان

ایران از جمله کشورهایی است که برروی کمربند زلزله خیز واقع شده است و هر روز اخباری پیرامون وقوع زلزلهدر این کشور به گوش میرسد. زلزله علاوه بر تاثیرات مخرب سازه ای تاثیرات سوء زیست محیطی نیز دارد و ازطرف دیگر پیش از طراحی هر سازه به منظور حفظ پایداری و تداوم بهره برداری از آن در طول عمر مفید تعیینشده، مطالعات مربوط به جنبش زمین، در مناطقی که از نظر لرزه خیزی فعال می باشند، ضروری است. بنابرایندر مقاله حاضر با استفاده از دو روش آماری و تحلیلی به بررسی خطر لرزه خیزی محدوده پروژه انتقال آب (از سدصفارود شهر رابر به شهر کرمان( پرداخته شده است. منطقه مورد مطالعه در 150 کیلو متری جنوب غربی استانکرمان در ایران مرکزی و زون ارومیه دختر واقع شده است. منطقه مورد مطالعه شدیدا تحت تاثیر حرکاتتکتونیکی قرارگرفته است و آثار آن به صورت گسل یا جابه جایی بزرگ در آبرفت های سطح منطقه قابل بررسیمی باشد. در بررسی خطر زلزله با روش آماری برای این محدوده، احتمال وقوع و دوره بازگشت زلزله ها با ابعادمختلف برآورد شد. برای روش تحلیلی با استفاده از پردازش عکس های هوایی ونقشه های زمین شناسی بهمقیاس 1/100000 محدوده پروژه واطراف آن، گسل ها شناسایی شد و سپس با کمک نرم افزار GIS تعداد 54 قطعه گسلی در شعاع 300 کیلومتری به مرکزیت پروژه (مرکز مسیر انتقال آب) ترسیم شد و به ارزیابی پارامترهای لرزه ای پرداخته شد براساس نتایج بدست آمده با کمک روش گوتنبرگ-ریشترزمین لرزه ای با بزرگی 7/4 ریشتر با دوره بازگشت 100 ساله امکان وقوع دارد و درصد وقوع زمین لرزه های بابزرگی 7/2 و 7/1 ریشتر نیز بالا می باشد. گسل ساردوییه با شتاب 0/9g و سرعت 40/7 سانتی مترو با شدت IX مرکالی اصلاح شده خطرناک ترین گسل منطقه محسوب می شود.

زلزله، روش آماری، روش تحلیلی، سد صفا، کرمان