عبدالمجید لباب پور - استادیار، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه صنعتی شهدای هویزه، دشت آزادگان

به هم چسبندگی ذرات خاک با توسعه لایه زیستی خاک افزایش می یابد. بخش عمده ای از این چسبندگی ذراتاز زیست پلیمرها و اجزای سلولی است که توسط سلول های زنده تولید می شود و در خاک نفوذ می کند.مدل سازی جابجایی زیست پلیمرها و اجزای سلولی از سطح خاک به عمق خاک، می تواند به فناوری مهندسیبازسازی لایه زیستی خاک در مطالعات میدانی کمک کند که تاکنون گزارش نشده است. برای مدلسازی اینفرایند فرض های ساده کننده ای در نظر گرفته شد تا بتوان معادله دیفرانسیلی که بتواند پدیده را شبیه سازیکند فراهم شود. زیست پلیمرها و اجزای سلولی به صورت ذرات جامد در نظر گرفته شد. از آنجایی که آبیاری وخشک شدن سطحی خاک می تواند در دراز مدت اثر زیادی براین جابجایی ایجاد کند، جابجایی ناشی از جذبسطحی و جذب که در خاک انجام می شود در نظر گرفته شد. براین اساس معادله ای برای جابجا شدن زیستپلیمرهای آزاد شده از سلول ها واجزای سلولی از سطح به عمق پیشنهاد شد. این مدل می تواند تغییرات انتقال درمدت طولانی را نشان دهد. این مدل ساده شده می تواند برای حالت های پیچیده تر مانند پدیده مویینگی و …تعمیم داده شود. مدل می تواند برای طراحی آزمایش های میدانی در انواع گوناگون خاک به کار رود.

لایه زیستی خاک، مدلسازی نفوذ، زیست پلیمرهای درون خاک، چسبندگی ذرات خاک، مقابله با انتشار ریزگردها