علی توحیدی مقدم - دانشجوی کارشناسی ارشد توسعه روستایی، موسسه آموزش عالی عمران همدان
نظام علی وفایی - دانشجوی کارشناسی ارشد توسعه روستایی، دانشکده کشاورزی دانشگاه بوعلی همدان

بانکداری الکترونیکی عبارتست از ارایه سرویس ها و خدمات بانکی با استفاده از فناوری های پیشرفته حوزهاطلاعات و ارتباطات که نیاز به حضور فیزیکی مشتری را در یک شعبه مشخص از بین می برد که این مساله بهخودی خود سبب کاهش رفت و آمد و کاهش ترافیک شهری که عامل بسیاری از معضلات زیست محیطیهمچون آلودگی هوا است میشود. امروزه، توجه به مسایل زیست محیطی و توسعه، منحصر به وظایف کارشناسانمحیط زیست نبوده و مشارکت تمامی جامعه و متخصصان را در این مهم طلب می کند. مشکلات زیست محیطیدر کره زمین آنچنان افزایش یافته که اندیشمندان و سیاستگذاران را ناگزیر از چاره اندیشی برای حل آنها نمودهاست. بعد از برگزاری کنفرانس زمین در سال 1992 در ریودوژانیرو و تاکید بر ضرورت اقدامات سریع در جهتدستیابی به توسعه پایدار، این موضوع که بدون حفظ سلامت محیط زیست توسعه امکان پذیر نمی باشد، اهمیتبسیاری یافت. سیاستگذاران اقتصادی به این نتیجه رسیدند که نباید سلامت محیط زیست را فدای سیاست هایرشد اقتصادی نمود؛ زیرا حتی اگر تخریب محیط زیست به اندازهای نباشد که حیات انسان را تهدید کند، می تواندکیفیت زندگی را سخت نماید. بانک ها می توانند به عنوان بخشی از شاکله نظام اقتصادی در این راستا از نقشموثر و راهبردی برخوردار گردند و با تدوین و هدایت سیاست های اعتباری در جهت جلوگیری از تخریب منابعطبیعی، کاهش آلایندههای صنعتی و حمایت از زیست بومهای نادر، به عنوان بخشی از مجموعه سیاست هایاقتصادی و پولی، گامی در جهت تحقق آرمان شهر سبز بردارند.

الکترونیک، بانکداری سبز، شهر سبز، محیط زیست