سیدفضل اله موسوی - استاد دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران
مژگان نامداری - کارشناسی ارشد حقوق بین الملل

انگیزه و هدف از این مقاله، ارتقاء حقوق محیط زیست و ارج نهادن به تنوع زیستی به عنوان موهبت الهی و میراث ارزشمندی است که نسل حاضر آن را از نسلهای قبل به امانت گرفته و ناگزیر به سپردن تمام و کمال آن به نسلهای آتی می باشد، مضافا انکه بهبود وضعیت آبزیان در دریای مازندران نیز مدنظر مقاله حاضر قرار گرفته است. تنوع زیستی با نیازهای نسان رابطه تنگاتنگی داشته و وجود آن برای بقاء و تداوم حیات نوع بشر لازم و ضروری است، لذا حفاظت از تنوع زیستی به عنوان ضامن منافع اساسی جامعه بین الملل، واحداهمیت حیاتی بوده و تعلل و سهل انگاری هریک از کشورها در حفظ و حراست از این مواهب ارزشمند لطمات جبران ناپذیری به نسلهای حاضر و اینده وارد خواهد کرد. بنابراین به منظور اجتناب از وقوع جنین فاجعه ای، مشارکت تمامی اعضاء جامعه بین الملل به عنوان پیگری واحد، ضرورت می یابد. در این راستا همکاری های بین المللی موثری با ایجاد نهادهای بین المللی مرتبط (از جمله برنامه عمران ملل متحد، برنامه محیط زیست ملل متحد، تسهیلات جهانی محیط زیست) و انعقاد کنوانسیون هایی چون کنوانسیون رامسر، کنوانسیون تنوع زیستی کنوانسیون حفاظت از گونه های مهاجر وحشی و کنوانسیون چارچوب حفاظت از محیط زیست دریای خزر مازندران صورت گرفته است مورد اخیر با توجه به موضوع مقاله حاضر دارای جایگاه ویژه ای بوده که براساسا آن، اهمیت حفاظت از محیط زیست دریای مازندران با همکاری میان دولت های ساحلی این آبها مورد تاکید واقع شده است.

آبزیان، حقوق بین الملل، دریای مازندران، محیط زیست، کنوانسیون تهران