مرتضی نقش جواهری - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران محیط زیست، دانشگاه شهید چمران اهواز
غلامرضا گودرزی - استادیار دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز

پراکنش الاینده ها از مشعل ها و دودکش ها همواره یکی از منابع جدی آلده کننده محیط زیست بوده که اهمیت آن در صنایعی مانند صنعت نفت به دلیل همجواری پرسنل با منابع آلودگی دوچندان است. تمامی مشعل ها با توجه به اینکه در حال احتراق گاز هستند، لذا مواد آلاینده خطرناکی را در محیط رها می کنند که هرکدام به نوبه خود مضراتی دارند. آلاینده مورد نظر در این مطالعه مونواکسید کربن حاصل از احتراق است و هدف، پیدا کردن فاصله ای از مشعل است که در آن خطر استنشاق این آلاینده بالاتر بوده و به عبارتی دیگر غلظت آن آلاینده بالاتر است. به طور خلاصه در این تحقیق با بررسی 4 آلایشگاه مختلف واحد فرآورش منتخب در شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب و اندازه گیری میزان گازهای مختلف خروجی از دهانه آلایشگاه ها، درجه حرارت، سرعت ورزش باد و ... به وسیله ابزارهای اندازه گیری دیجیتال، از حیث پراکنش آلاینده CO به مدلسازی آن در نرم افزار Screen 3 پرداختیم. بیشترین غلظت گاز CO، در فاصله 226 متری از ایستگاه شماره 3 و به میزان (27.04(μg/m(3 و در کلاس پایداری (C) است. در این حالت سرعت گاز خروجی از مشعل را بحرانی ترین حالت ممکن یعنی 10(m/s) درنظر گرفته ایم. ضمن اینکه دمای گاز خروجی از دهانه مشعل 1000 درجه سانتیگراد است. طبق نتایج حاصل از این بررسی، مشعل های این واحد از لحاظ تولید الاینده مونواکسید کربن کاملا استاندارد و بی خطر می باشند.

آلاینده ها، مونواکسید کربن، شبیه سازی پخش آلاینده ها، اسکرین 3، مشعل ها