حسن پژوهان مهر - کارشناسی ارشد مدیریت اجرایی
آرش وظیفه دان مقدم - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری
امین محمودی - کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری

افزایش روزافزون جمعیت، کاهش دسترسی مردم به آب چه از نظر کمی و چه از نظر کیفی، یک تهدید جدی برای روند رفاه مردم درساسر جهان و به ویژهدرکشورهای درحال توسعه محسوب میشود. از طرف دیگر، تولید گسترده فاضلاب و آلودگی محیط زیست مشکلات بشر را بر روی این کره خاکی دوچندانساخته است. یکی از سیاستهای مقابله با این بحران در کشور ما که دارای اقلیمی خشک است؛ تقویت آبخوانها و استفاده مجدد از فاضلاب های تصفیه شدهدرکاربری های صنعتی وکشاورزی است. اما برای اجرای این پروژه ها، نیاز به تخصیص اعتبارات چشمگیری است که تجربه چندین ساله کشور ما نشان داده، تخصیص این اعتبارات با کندی بسیاری صورت میپذیرد به نحویکه عملا، توجیه فنی و اقتصادی خود را از دست خواهند داد. بنابراین، تزریق قطره چکانی اعتبارات دولتی وکمبود اعتبارات ملی واستانی و روند کند اجرای پروژه های جمع آوری و تصفیه فاضلاب طی سالیان گذشته، فضا را به سمت استفاده از توان و مشارکت بخش خصوصی در اجرای اینگونه پروژه ها سوق داده است.در مقاله حاضر، نگاهی کوتاه و مختصر به اهمیت منابع آبی و استفاده از پساب به عنوان منبع آب، شده و در ادامه، به وضعیت اعتبارات تملک دارایی هایاستانی (ملی- استانی) مربوط به پروژه فاضلاب شهر قوچان در استان خراسان رضوی اشاره میگردد. در نهایت راهکارهای مناسب استفاده از توان و مشارکت بخش خصوصی، برای این شهر پیشنهاد و ارایه می گردد.

بحران آب، فاضلاب، قوچان، مشارکت، بخش خصوصی