عباس افشار - استاد دانشگاه علم و صنعت ایران
احمد جمشیدی - استاد دانشگاه تربیت مدرس
فرشید نیل غاز - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران - مهندسی محیط زیست دانشگاه علم و صنعت ایران
محمدامین توکلی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران- مهندسی آب دانشگاه علم و صنعت ایران

انتخابو به کارگیری مطلوبترین شیوه مدیریت پسماند در بسیاری از نقاط دنیا در راستای کاهش اثرات زیست محیطی، اقتصادی و اجتماعی که مولفه هایتوسعه پایدار نامیده می شوند، از اهمیت ویژهای برخوردار است. تولید گازهای گلخانه ای یکی از مهمترین اثرات نامطلوب زیست محیطی طرح های مدیریت پسماند است. بر این اساس در تحقیق حاضر چهار سناریو مدیریت پسماند در شهر تهران با در نظر گرفتن کاهش گازهای گلخانه ای مورد بررسی قرار گرفته است. در نهایت با استفاده از روش های تصمیم گیری چند معیاره با تکنیک تاپسیس و با توجه به معیارهای توسعه پایدار دست به انتخاب بهینه ترین سناریو (شیوه مدیریتی پسماند شهر تهران) زده شد. با توجه به نتایج تحقیق، سناریو شماره دو که تنها تفاوت آن با وضع موجود استحصال انرژی با راندمان 35 % است، با تولید و انتشار 123 تن معادل دی اکسیدکربن گازهای گلخانه ای و 32.25 میلیون بی تی یو صرفه جو شده در هر روز به عنوان مطلوبترین شیوه مدیریتی انتخاب و پیشنهاد شد. معیارهای مورد استفاده (شاخص های ارزیابی در راستای توسعه پایدار) در این تصمیم گیری شامل تولید و انتشار گازهای گلخانه ای، انرژی مصرفی، انرژی استحصالی و هزینه مورد نیاز کلی است، که با آنالیز فیزیکی پسماند شهر تهران و استفاده از مدل کاهش پسماند به تصمیم گیری در این راستا پرداخته شد.

مدیریت پسماند شهری، روش های تصمیم گیری چند معیاره،مدل کاهش پسماند ،توسعه پایدار