رحمان خاکزاد - دانشجوی دکتری علوم علفهای هرز
رضا ولی اله پور - استادیار مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی مازندران
محمدتقی آل ابراهیم - دانشیار گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه محقق اردبیلی

در مناطق شمالی ایران 35 درصد از اراضی به صورت باتلاقی میباشد و در حال حاضر بدلیل ماندابی بودن، هیچ گونه کشتی غیر از برنج در آن توصیه نمیگردد. با این توصیف جهت بهرهوری بیشتر و استفاده مطلوب از منابع موجود در این گونه اراضی پرورش راتون به عنوان یکی از راهکارهای موثر و اساسی در امر تولید و درآمد بیشتر زارعین تلقی میگردد. به همین منظور آزمایشی برای بررسی کارایی علفکشهای مختلف بر کنترل علفهای هرز و عملکرد برنج راتون به صورت طرح بلوکهای کامل تصادفی با 4 تکرار در روستای پاشا کلا شهرستان ساری در سال 1390 انجام شد. تیمارها عبارت بودند از: 1 -آنیلوفوس+ اتوکسی سولفورون (3 لیتر در هکتار)، 2 -بوتاکلر (3 لیتر در هکتار) + سینوسولفورون (100 گرم در هکتار )، 3 -بن سولفورون- متیل (75 گرم در هکتار) + بوتاکلر (3 لیتر در هکتار)، 4 -بوتاکلر (3 لیتر در هکتار )، 5 -سینوسولفورون (100 گرم در هکتار )، 6 -بن سولفورون- متیل (75 گرم در هکتار) به همراه تیمار وجین دو مرحلهای و عدم کنترل علفهای هرز. نتایج نشان داد که علفکشهای گروه سولفونیل اورهها مانند بن سولفورون متیل و سینوسولفورون، تراکم و وزن خشک علفهای هرز را به ترتیب 60 و 93 درصد در طول فصل رشد کاهش دادند که این امر منجر به افزایش عملکرد برنج راتون در انتهای فصل رشد شد. همچنین نتایج نشان داد که علفکش بوتاکلر تاثیری بر تراکم و وزن خشک گونههای علفهای هرز، تراکم و وزن خشک مجموع علفهای هرز نداشت که در نهایت موجب کاهش عملکرد و وزن هزار دانه برنج راتون گردید.

تراکم علف هرز، علفکشهای سولفونیل اوره، مناطق شمالی، وزن خشک علف هرز