مرجان حاجی باقرنایینی - دانش آموخته گروه علوم و صنایع غذایی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
بهجت تاج الدین - استادیار ، گروه صنایع غذایی و مسایل پس از برداشت (مهندسی بسته بندی )، موسسه تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی،کرج
غلامحسن اسدی - استادیار گروه علوم و صنایع غذایی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
بابک غیاثی طرزی - استادیار گروه علوم و صنایع غذایی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران

در این پژوهش، تاثیر دو سازگارکننده مالییک انیدرید پلی اتیلن (MAPE) و پلی اتیلن گلیکول (PEG) بر ویژگی های مکانیکی (خمشی وکششی) و فیزیکی (زیست تخریب پذیری و جذب آب) کامپوزیت طبیعی ساخته شده از 50 درصد پلی اتیلن با دانسیته پایین و 40 درصد آرد کاه گندم موردبررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که تاثیر نوع سازگارکننده بر ویژگیهای فیزیکی و مکانیکی معنیدار است (P<0/05). با توجه به یافته ها مشاهده شد که میزان تخریب پذیری و جذب آب نمونه های بدون سازگارکننده به ترتیب به میزان 7/8 درصد و 16 درصد از تمامی نمونه ها و میزان تخریب پذیری و جذب اب نمونه های حاوی PEG به ترتیب به میزان 13/1 درصد از انواع دارای MAPE بیشتر بود، لذا هنگامیکه زیست تخریب پذیری زیاد مدنظر باشد، نمونه های حاوی PEG و هنگامی که مقاومت به جذب آب مدنظر است، نمونه های حاوی MAPE مناسب هستند. همچنین نتایج آزمونهای مکانیکی نشان میدهد که نمونه حاوی سازگارکننده MAPE بالاترین میزان استحکام خمشی و کششی به ترتیب 41/26 مگاپاسکال 365/5 مگاپاسکال را نسبت به سایر نمونه ها داشت.

جذب آب، زیست تخریبپذیری، سازگارکننده، کامپوزیت طبیعی، ویژگیهای مکانیکی