حمید میرزاده - مرکز تحقیقات پلیمر
علی اصغر کتباب - دانشکده مهندسی پلیمر دانشگاه صنعتی امیر کبیر
محمد تقی خراسانی - مرکز تحقیقات پلیمر
رابرت برفورد - دانشگاه نیوسالت ویلز استرالیا

برای بهبود زیست سازگاری الاستومر غیر قطبی اتیلن - پروپیلن (EPR) وولکانیده، مونومرهای آبدوست 2- هیدروکسی اتیل متاکریلات (NEMA) و N- وینیل پیرولیدون (NVP) بر روی سطح این الاستومر پیوند زده شدند. از پرتو لیزر ضربه ای کربن دیوکسید به عنوان منبع برانگیختگی استفاده شد. آثار آغازگرهای نوری مختلف و محلول و آبی نمک مور (فرو آمونیم سولفات) و همچنین فاصله زمانی بین ضربه ها و نیز تغییرات قدرت لیزر،روی بازده پیوند خوردگی مورد بررسی قرار گرفت. در مقاله درباره واکنش پیوند خوردن و مشخصات فیزیکی نمونه های پیوند خورده بحث می شود. سطح نمونه های اصلاح شده با روش های بازتابندگی کلی تضعیف شده زیر قرمز تبدیل فوریه و میکروسکوپ الکترونی پویشی (SEM) و همچنین روش تجزیه تفکیکی پرتو ایکس (EDXA)مورد بررسی قرار گرفت. معلوم شد که آب سازگاری نمونه های اصلاح شده در مقایسه با نمونه های شاهد بهبود می یابد. تجزیه گرمایی مکانیکی - دینامیکی (DMAT) نمونه های اصلاح شده EPR نسبت به نمونه های اصلاح شده تغییر قابل توجهی را در خواص مکانیکی آنها نشان می دهد. در مقاله برای واکنش پیوند خوردن مونومرهای مذکور با لیزر به سطح EPR مکانیسمی پیشنهاد کرده ایم. ما اعتقاد داریم که مولکول های آغازگر نوری یا مونومرها برانگیخته می شوند و در حین یک فرآیند برانگیختگی چندفوتونی زیر قرمز (IRMPE) پیوند ملکول های برانگیخته شکسته می شود. نمک مور، پیوند خوردن مونومر به وسیله پرتولیزر رل تشدید می کند. پیوند خوردن توسط پرتولیزر بدون منطبق کردن طول موج پرتو با حداکثر جذب پیوند مونومر با آغازگر نوری ناممکن است. آغازگر های نوری بنزوفنون (BP) و آزویسس ایزوبوتیرونیتریل (AZBN) می توانند بازده پیوند خوردگی را افزایش دهند. معلوم شد که بهترین فرکانس فاصله زمانی بین ضربه ها برای افزایش بازده پیوند خوردگی، 0/5 هرتز است. پیوند خوردگی HEMA روی سطح الاستومر EPR به وسیله پرتو لیزر ضربه ای کربن دیوکسید و در غلظت پایین HEMA نوعی مورفولوژی ویژه با شکل فراکتال را روی سطح EPR تتشکیل می دهد. تا کنون این نوع مورفولوژی با پیوند خوردن NVP روی سطح الاستومر EPR مشاهده نشده است.

اصلاح سطحی، لیزر ضربه ای CO2و HEMA، NVP ، EPR