حبیب الله صداقت - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد لارستان، لارستان، ایران
علی بامداد - دکتری معماری، گرایش مرمت ابنیه تاریخی، عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد لارستان، ایران

امروزه یکی از چالش های مدیریتی و برنامه ریزی در بخش های شهری، صنعتی و کشاورزی، مدیریت بهینه ی پسماند های تولید شده در این بخش ها است. به همین جهت در کشورهای مختلف، تمرکز برنامه ریزی های توسعه ای و اقتصادی بر پایه ی دستیابی به توسعه ی پایدار استوار شده است. یکی از ارکان توسعه ی پایدار، تلاش در کاهش کاربرد منابع اولیه ی طبیعی و نیز بازیافت و استفاده مجدد از پسماندها در کاربری های مناسب می باشد. پسماند های تولید شده در هر منطقه و صنعت را می توان بر حسب منابع تولید آن ها به سه گروه عمده ی پسماندهای صنعتی، پسماندهای کشاورزی و پسماندهای شهری طبقه بندی نمود. در این مطالعه، به بررسی پسماندهای صنعتی و ضایعات شهری و کشاورزی قابل استفاده در بتن به عنوان جایگزین سیمان پرداخته خواهد شد. استفاده از پسماندها و مواد ضایعاتی نه تنها باعث کاهش و بازیافت مناسب آن ها می گردد، بلکه با کاهش مصرف سیمان نیز به اقتصاد ساخت و محیط زیست نیز کمک خواهد کرد. با توجه به موارد مذکور می توان نتیجه گرفت که استفاده از این مواد خطرناک در صنعت سیمان و بتن اقدامی در جهت توسعه پایدار می باشد. از جمله پسماندهای صنعتی و مواد ضایعاتی مورد بحث در این مقاله عبارتند از: لجن فاضلاب، پسماندهای شیشه، لاستیک و پلاستیک، سرباره ها و غبارهای صنایع ذوب آهن و خاکستر پوسته برنج، که هر یک به تفصیل مورد بحث قرار خواهند گرفت

بتن سبز، توسعه پایدار، مدیریت پسماندها