فاطمه نادری - دانشجوی دکتری برنامه ریزی درسی دانشگاه بیرجند
هادی پورشافعی - دانشیار دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه بیرجند

کاربرد فناوری های جدید، تحولات شگفت انگیزی در کار و زندگی مردم بوجود آورده و به سرعت رفتار اجتماعی و شیوه های زندگی مردم را تغییر داده است. یکی از حوزه هایی که با ورود فناوری اطلاعات دچار تحول اساسی شده، حوزه آموزش است. پیش بینی می-شود با توسعه فناوری، رویاهای دیرینه و مشکلات لاینحل از قبیل کاربردی کردن آموزش و پرورش، تمرکز بر توانایی و نیازهای یادگیرندگان، نهادینه کردن دانش آموز محوری و تغییر نقش معلم به عنوان راهنما و بالاخره اصالت بخشیدن به آموزش مادام العمر محقق شود. یکی از پیشرفت های اخیر فناوری که رویکردهای یاددهی- یادگیری را متحول کرده، انقلابی است که در وسایل سیار رخ داده است. یادگیری سیار یک شاخه توسعه یافته از یادگیری الکترونیکی است که نسبت به سایر انواع یادگیری الکترونیکی امکان دسترسی به محتوای یادگیری را با سهولت بیشتری برای فراگیران فراهم می سازد. با استفاده از وسایل همراه دیگر لازم نیست که یادگیری در محیط های ثابت یا در زمان ثابت اتفاق افتد. لذا یادگیری سیار جزء جدایی ناپذیر از فرآیند آموزشی در آینده خواهد بود. بنابراین در این مقاله با توجه به روند روبه رشد یادگیری سیار در کشور و اهمیت آن در آینده آموزش رسمی و غیر رسمی، ابتدا ضمن بررسی تعریف یادگیری سیار و رابطه آن با یادگیری از راه دور و یادگیری الکترونیکی، نظریات مطرح در مورد یادگیری سیار مرور می شود سپس نمونه هایی از بکارگیری این فناوری در آموزش عالی معرفی می شود. در ادامه سعی می شود مزایا و محدودیت های بکارگیری این فناوری در آموزش عالی به بحث گذاشته شود. در پایان تلاش می شود مشکلات و چالش های پیش روی این ابزارها در آموزش عالی مورد بررسی قرار گیرد و پیشنهاداتی برای توسعه این فناوری در آموزش عالی ارایه گردد.

یادگیری (سیار)، نظریه های یادگیری سیار، آموزش عالی