کامیار غفوریان - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت تکنولوژی،دانشگاه علامه طباطبایی، دانشکده مدیریت و حسابداری،
پدرام پورعسگری - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت تکنولوژی، دانشگاه تهران، دانشکده مدیریت
هرانوش آراسته - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت تکنولوژی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، دانشکده مدیریت و اقتصاد
رضا سلامی - عضو هیات علمی دانشکده مدیریت و حسابداری، دانشگاه علامه طباطبایی، دانشکده مدیریت و حسابداری

صنایع دریایی از جمله صنایع راهبردی در کشورها است که خود می تواند به عنوان محرک و مولد در بسیاری از صنایع دیگر شناخته شود. بر این اساس، رشد و توسعه صنایع دریایی به صورت خودجوش و درونزا، خود عاملی برای رشد و توسعه در سایر صنایع خواهد بود. در نتیجه، توجه به صنایع دریایی به عنوان یک نظام یکپارچه و بررسی تعاملات بین ذینفعان آن از اهمیت بسیاری برخوردار است. هدف اصلی از ترسیم یک نظام یکپارچه برای صنایع دریایی، توجه به تاثیرگذاری ذینفعان صنایع دریایی بر رشد و توسعه فناوری و نوآوری است. در زمانی که ساختارها و کارکردهای لازم در یک نظام یکپارچه بین ذینفعان به وجود آمده باشد، امکان توسعه درونزا و خودجوش نوآوری در صنعت فراهم می گردد. بر این اساس، بهره گیری از ادبیات نظری نظام نوآوری برای بازبینی نگاشت نهادی در صنایع دریایی، در این مقاله مورد توجه قرار گرفته و با توجه به ساختار نظام نوآوری در ادبیات بین المللی، ساختار مطلوب نظام نوآوری صنعت دریایی در کشور تدوین شده است. سپس با مقایسه ساختار مطلوب نظام نوآوری صنایع دریایی با وضعیت موجود صنعت، خلاهای ساختاری و کارکردی در نظام نوآوری صنعت دریایی کشور تعیین شده است.

نظام نوآوری، صنایع دریایی، سیاست نوآوری