مرتضی توحیدی - کارشناس ارشد مدیریت MBA (دانشگاه صنعتی شریف)
محمد احمدآبادی - دکترای مدیریت استراتژیک (دانشگاه شهید بهشتی) مدیر عامل شرکت پشتیبانی و نوسازی بالگردهای ایران (پنها)
محمد سعید زایری - کارشناس ارشد مهندسی صنایع (دانشگاه صنعتی امیرکبیر)
محمد تقی هاشم پور - ریاست نهاد مطالعات و نوآوری حوزه بالگردی

شرکت های هوافضایی در محیط کسب و کار نوین تحت فشارهای مختلفی هستند. این فشارها موجب گرایش این صنایع به نوآوری شده است تا از این طریق رقابت پذیری خود را تقویت نمایند. با این وجود ماهیت محصولات و خدمات هوافضایی به گونه ای است که تنوع و پیچیدگی فناوری ها نوآوری را با چالش های زیادی مواجه می کند. به علاوه جنبه های مدیریتی فرآیندهای توسعه محصول و فناوری این صنایع را مجبور کرده است که در فناوری های مدیریتی خود حتی الامکان کنترل و پیش بینی پذیری را در اولویت قرار دهند. این تمایل به کنترل فرآیندهای توسعه مدیریت نوآوری را با چالش مواجه می نماید. در این مقاله تلاش می شود اثر فرآیندهای مهندسی سیستم ها، که مجموعه ای از رایج ترین مدل ها و ابزارهای مدیریت فعالیت های توسعه ای در صنایع هوافضایی هستند، بر توانمندی نوآوری ارزیابی و اولویت بندی گردد. سپس بر اساس اولویت های بدست آمده راهکارهایی ارایه می شود که از طریق آنها مهندسی سیستم ها به عنوان یک مجموعه از ابزارها و فرآیندها نه تنها مانعی برای نوآوری نباشد بلکه به تقویت توانمندی نوآوری کمک کند. در این تحقیق از نظرات خبرگان صنعت هوافضایی بهره گرفته شده است و نظرات ایشان در خصوص میزان تاثیر هر یک از فرآیندهای مهندسی سیستم ها در تقویت توانمندی نوآوری به کمک تکنیک TOPSIS ، اولویت بندی شده و پس از تلفیق جهت ارایه راهکارهای موثر مورد استفاده قرار می گیرد.

توانمندی نوآوری، مدیریت مهندسی سیستم ها، صنعت هوافضا، توسعه سیستم های پیچیده