مرجان احمدخانی - کارشناس ارشد هوافضا دانشگاه صنعتی مالک اشتر، مجتمع دانشگاهی هوافضا
محمدعلی شاهی آشتیانی - دانشیار- دانشکده مهندسی هوافضا- دانشگاه صنعتی مالک اشتر
سیدحسین ساداتی - دانشیار- دانشکده مهندسی هوافضا- دانشگاه صنعتی مالک اشتر

فرآیند طراحی هواپیما، شامل انتخاب و تصمیمگیری در خصوص معیارهای مختلفی از قبیل وزن، هزینه، عملکرد پروازی، قابلیت تعمیر و نگهداری آسان، قابلیت ساخت، ایمنی و غیره میباشد. یکی از معیارهای مهم، معیار ایمنی است و اینکه چگونه میتوان ایمنی را در فرآیند طراحیو یا در حین چرخه عمر هواپیما، پیادهسازی نمود. یک روش شناختهشدهدر افزایش سطح ایمنی در سیستمهای موجود یا در حال طراحی، ارزیابی ریسک خطراتی همچون انفجار، آتشسوزی و نشت مواد قابل اشتعال و یا ارزیابی اثرات خرابی )درخت خرابی( در سامانه موردبررسی است. هدف مادر این مقاله، ارزیابی سیستماتیک سطح ایمنی و قابلیت اطمینان درسامانه سوخترسان یک هواپیمای کلاس هوانوردی عمومی )هواپیمای شش نفره بارون 58 ( با روش آنالیز حالات خطا و اثرات آن ) FMEA ( که یکی از راههای شناسایی مخاطرات و ارزیابی ریسک است، میباشد.بهمنظور ارزیابی سیستماتیک قابلیت اطمینان در سامانه سوخترسانهواپیما، ابتدا باید به شناسایی زیرسیستمها و اجزای تشکیلدهنده و چگونگی ارتباطات آنها پرداخته شود، سپس قطعات بحرانی سیستم را شناسایی نموده و درنهایت به تحلیل حالات خطا و اثرات آن که بهطورگسترده برای حذف خرابیها و مشکلات بالقوه در حین طراحی، توسعه وعملیات و تعمیرات و نگهداری بکار میرود، پرداخته میشود. به این منظور ب ا استفاده از الگوی ماتریس ساختار طراحی، ابتدا تعاملات زیرسیستمها شناساییشده و با استفاده از روشهای موجود، قابلیت اطمینان کلیسامانه سوخترسانی ارزیابیشده است. نتایج تحقیق نشاندهنده این است که با ارزیابی سیستماتیک سطح ایمنی، میتوان قابلیت اطمینان سیستم سوخترسان را بهبود بخشید.

طراحی برای ایمنی/ سامانه سوخترسان هواپیما - ماتریس ساختار طراحی/ قابلیت اطمینان /المانهای بحرانی