محمدسعید محمدی - دانشجوی ارشد مهندسی شیمی، دانشگاه محقق اردبیلی
بهروز میرزایی - دکتری مهندسی شیمی، عضو هیات علمی دانشگاه محقق اردبیلی
مهدی داوری - دکتری مهندسی شیمی، عضو هیات علمی دانشگاه محقق اردبیلی
ابوذر جوزونی - دانشجوی ارشد مهندسی شیمی، دانشگاه محقق اردبیلی

مواد شیمیایی سمی که به صور مختلف به محیط زیست وارد می شوند رو به افزایش است. لذا با توجه به حجم بالایآلودگی هایی که به محیط های آبی و خاکی وارد می شوند، پالایش محیط از این آلودگی ها ضروری است. بدین منظور نیازفزاینده ای به فناوری های پالایش آلودگی ها وجود دارد . فناوری های متنوعی برای پالایش خاک های آلوده وجود دارد که از آنجمله می توان به دفن خاک آلوده در مکان مناسب، استخراج با حلال، دفع حرارتی و سوزاندن اشاره کرد. در بین این فناوری هازیست پالایی به واسطه قدرت تخریب طیف گسترده ای از آلودگی ها به خصوص هیدروکربن های نفتی، روش جذابی هست.به کارگیری این روش در حجم بالا آسان بوده و ازنظر هزینه مقرون به صرفه است. همچنین این روش آلودگی ها را برای همیشهاز بین می برد و می تواند همراه با روش های فیزیکی و شیمیایی بکار رود. البته روش زیست پالایی نیز محدودیت هایی دارد،برای مثال بعضی از مواد شیمیایی مانند فلزات سنگین، بعضی از ترکیبات کلردار و نوکلییدهای پرتوزا قابل تخریب زیستینیستند. در بعضی مواقع ممکن است در اثر تجزیه زیستی آلودگی ها، مواد سمی تولید شود.

آلاینده های هیدروکربنی، زیست پالایی، میکروارگانسیم، قارچ، آروماتیک های چند حلقه