سیدامیرسعید محمودی - دانشیار دانشکده معماری، پردیس هنرهای زیبا، دانشگاه تهران

برنامه ریزان آموزشی همواره به دنبال بازنگری محتوای برنامه های درسی می باشند تا این برنامه ها با نیازهای جامعه و حرفههماهنگ شده و امکان بهر ه گیری از اطلاعات و روش های مفید آموزشی فراهم گردد. پس از انقلاب اسلامی و تعریف جدیدی که ازمحتوای آموزشی در رشته های دانشگاهی توسط ستاد انقلاب فرهنگی در ابتدای دهه ی 1360 به عمل آمد، یک تحول دیگر درسال 1377 درخصوص رشته ی معماری رخ داد و طی آن دوره ی کارشناسی ارشد پیوسته جای خود را به دوره ی کارشناسیمهندسی معماری و دوره جدید کارشناسی ارشد ناپیوسته معماری داد. در دانشکده معماری دانشگاه تهران پس از برنامه ی مصوب1377 وزارت علوم تحقیقات و فناوری، چهار برنامه ی درسی دیگر طی سالها توسط شورای آموزشی آن دانشکده معرفی شد ولیاین برنامه ها هیچوقت به تایید دفتر برنامه ریزی دانشگاه نرسیدند و به صورت غیر رسمی برگزار می شدند.در سال 1389 از سوی وزارت علوم تحقیقات و فناوری از دانشگاه تهران خواسته شد تا به تدوین برنامه بازنگری دروس معماریبپردازد. این مقاله با توجه به پژوهش های انجام گرفته در مسیر شناسایی مشکلات وضع جاری و بررسی برنامه های آموزشی دیگرکشورها و نیز بهره گیری از نتایج نظرسنجی از اساتید و دانشجویان و دانش آموختگان دانشکده معماری دانشگاه تهران، اقدام بهشناسایی مشکلات و پیشنهاد راه کارهای جدید برای تهیه برنامه بازنگری دروس معماری نموده است. با استفاده از نتایج نظرسنجیاساتید و دانشجویان و تحلیل یافته ها و شناسایی مشکلات جاری در آموزش دانشکده، و نیز با استفاده از برنامه ی چشم انداز آموزشعالی که توسط وزارت علوم معرفی شده، برنامه ی جدید آموزش معماری تهیه و ویژگی های آن از جمله تعامل بین دروس عملی ونظری و ضرورت افزایش واحدهای اختیاری تاکید شده است.

بازنگری دروس، آموزش معماری، تحول برنامه آموزشی، چشم انداز آموزش عالی