سلمان نقره کار - استادیار، هیات علمی دانشکده معماری و هنر دانشگاه کاشان

موضوع این همایش کیفیت در آموزش معماری: آسیب ها و چشم اندازها تعیین شده است. یکی از راه های ارزیابیکیفیت هر سازمان، تعیین هدف آن و سنجش میزان دستیابی سازمان به اهداف است. اگر بپذیریم که یکی از اهدافی کهدانشگاه های کشور و به تبع آن نظام آموزش معماری باید در جهت برآوردن آن حرکت کنند، سیاست های کلی نظام است، پس می توان در ارزیابی کیفیت آموزش معماری میزان جهت گیری آموزش به سمت این سیاست ها را معیار قرار داد.هدف این تحقیق بررسی ظرفیت های دانشکده های معماری در نیل به اهداف کلان کشور است که بعنوان نمونه موردی سیاست های کلی اقتصاد مقاومتی مد نظر قرار گرفته و تاثیر آن بر آموزش معماران و پژوهش معماری مورد بررسی قرارمی گیرد. پیش فرض آن است که آموزش معماری می تواند و باید در جهت نیل به اهداف کلان نظام ساماندهی شود. اگر حاصل دانشکد های معماری را تربیت معمارانی بدانیم که هدفشان ایجاد مکان زندگی انسان است و معماری را در کنار انسان دارای یک چرخه عمر از تولد تا تخریب بپذیریم، آنگاه پرسش اصلی تحقیق این است که: چرخه عمر یک پروژه و معیارهای اقتصادی بودن در هر مرحله چیست و یک معمار چه نقشی دارد و بنابراین در آموزش معماران چه تدابیری باید اندیشیده شود تا معماری مبتنی بر اقتصاد مقاومتی تحقق یابد از آنجا که پاسخ پرسش نیازمند تحقیقات میان رشته ای است، راهبرد تحقیق، مدلسازی مفهومی از دانش های مرتبط انتخاب شده و روش تحقیق از این قرار است که مفاهیم سامانه و مدل اثربخشی سازمانی از دانش برنامه ریزی راهبردی و مفهوم چرخه عمر پروژه از دانش مدیریت گرفته شده و طی فرآیند مدلسازی، تلاش می شود راهکارهایی در دو سطح بلند مدت و کوتاه مدت مقدماتی برای اصلاح وضعیت آموزش معماری در ایران با جهت گیری آن به سمت نیازهای کشور و سیاست های کلان نظام پیشنهاد شود.

اقتصاد مقاومتی، آموزش معماری، تقاضامحور، مدل اثربخشی سازمانی، چرخه عمر بنا، آمایش آموزش معماری