رضا سرعلی - دانشجوی دکتری دانشگاه شهید بهشتی مدرس دانشکده معماری، شهرسازی و هنر اسلامی دانشگاه فردوسی مشهد

آموزش طراحی معماری در قالب کارگاه های طراحی، به عنوان محور آموزش معماری در دوره معاصر، تقریبا مورد اتفاق نظرهمه کارشناسان مسایل آموزشی و حرفه ی معماری است؛ از این رو، سهم عمده ای از آموزش را در مدارس معماری ، آموزش کارگاهی به خود اختصاص می دهد و سایر دروس نیز ممد و معد آموزش طراحی معماری در کارگاه ها هستند. بر این اساس،فهم سرشت کارگاه های معماری و رفتار منطبق با آن، موضوعیت و ضرورت دارد. با پذیرش این گزاره که طراحی پاسخی خلاقانه و هنرمندانه به مسیله طراحی است و نیز اگر بپذیریم که برنامه ی کارگاه های معماری در طول ترم، تمرین وآموختن چگونگی طی این مسیر فهم صحیح مسیله طراحی تا ارایه ی پاسخ خلاقانه به آن توسط دانشجویان است،آنگاه پرداختن به سرشت مسایل طراحی و نیز تامل در خصوصیات دانشجویان موضوعیت می یابد. معلم معماری ، با دانش فراشناختی از سرشت نامتعین مسایل معماری و راه حل های آن و نیز تفاوت های شخصیتی دانشجویان ، که سبک های یادگیری آنان را از هم متمایز می کند، باید مسیری را در کارگاه معماری پی بگیرد که تفاوت های دانشجویان در آن به رسمیت شناخته شده و مسیرها و منازل مختلفی در طول آن برای گروه های مختلف دانشجویان تعریف گردد تا به اثربخشی بهتر آموزش کارگاهی معماری بینجامد.

آموزش معماری، کارگاه معماری، مسیله ی طراحی، تفاوت دانشجویان، سبک های یادگیری