حسین بغدادی - گروه صنایع، واحد ساوه، دانشگاه آزاد اسلامی، ساوه، ایران
داود صدیقی زاده - گروه صنایع، واحد ساوه، دانشگاه آزاد اسلامی، ساوه، ایران
سارا بهزادپور - گروه حسابداری، واحد قزوین، دانشگاه غیرانتفاعی پارسیان، قزوین، ایران

تجزیه و تحلیل علل عیوب بالقوه (FMEA) تکنیکی تحلیلی و متکی برقانون ((پیشگیری قبل از وقوع)) است که برای شناساییعوامل بالقوه خرابی به کار می رود. باید توجه داشت که این تکنیک بر بالا بردن ضریب امنیت و در نهایت رضایت مشتری، ازطریقپیشگیری از وقوع خرابی است. FMEA ابزاری است که باکمترین ریسک، برای پیشبینی مشکلات و نقصها درمراحل طراحی و یاتوسعه فرایندها و خدمات درسازمان به کار می رود. FMEA اگر درست و به موقع اجرا شود، فرآیندی زنده و همیشگی است. یعنیهر زمان که قرار است تغییرات بنیادی در طراحی محصول و یا فرآیند تولید (یا مونتاژ) انجام گیرد باید به روز شوند و لذا هموارهابزاری پویاست که در چرخه بهبود مستمر به کار می رود.با توجه به محدودیت منابع در دسترس و عدم وجود امکان اختصاص منابع به کلیه مشکلات و نقص های پیش بینی شده و همچنینوجود پارامترهای با امتیاز مساوی اما با اهمیت متفاوت از رویکرد فازی جهت تعیین اولویتها استفاده شده است. در این مطالعهمدل FMEA از طریق در نظر گرفتن سه پارامتر شدت خطا (S)، احتمال وقوع (O) و احتمال کشف خطا (D)، به صورت فازیاصلاح و مدل سازی شده و روشی جهت اولویت بندی خطاها و اثرات آنها در محیط فازی ارایه می شود و می تواند به عنوان الگوییدر دسته بندی و ارایه تصمیم نهایی در ریسک های گوناگون با بیان مجموعه های فازی شامل اعضای نادقیق و نامشخص در درجهریسک پذیری از متغیرهای زبانی مورد استفاده قرار گیرد.

فازی، تجزیه و تحلیل علل عیوب بالقوه (FMEA)، محدودیت منابع، ریسکپذیری متغییرهای زبانی