معصومه نوری - کارشناس اداره فنی عمران منطقه ده شهرداری مشهد

گسترش روزافزون روند ساخت و ساز و تخریب در جهان، چالشی مهم فراروی صنعت ساخت میباشد. از یک سو تولید سالانه حدود 12000 میلیون تن بتن در جهان و محدود بودن منابع طبیعی استهسال سیمان و سنگدانه، و از سوی دیگر مخاطرات شدید زیست محیطی ناشی از افزایش حجم ضایعات و زبالههای ساختمانی و بالطبع تاثیر انکار ناپذیر و غیر قابل جبران آن بر آینده کره زمین، بیانگر بحران پیش روی صنعت در متوازن کردن برداشت از منابع طبیعی و کاهش حجم ضایعات مخرب میباشد. سازههایبتنی زیادی در سراسر جهان به علت اتمام عمر مفید و یا عدم اقناع مشخصات طرح بتن به جرگه مصالح تخریبی میپیوندند. در این میان استفاده مجدد از سنگدانههای بتن چند سالی است که در تعدادی از کشورهای جهان نظیر ژاپن، هلند و آمریکا رایج شده است تا ضمن کاهش مخاطرات زیست محیطی ناشی از ضایعات ساختمانی، با بازچرخانی سنگدانههای بازیافتی، از تجاوز بیشتر به منابع طبیعی خودداری گردد. در پژوهش پیش رو، به بررسی جنبههای مختلف بازیافت سنگدانههای بتن، روشهای بازیافت و تاثیراتزیست محیطی و فنی این فرآیند خواهیم پرداخت.

ضایعات، سنگدانههای بتن، بازیافت، مخاطرات زیست محیطی