میر نجف موسوی - دانشیار گروه جغرافیا-دانشگاه ارومیه
دیاری محمد پیرو - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی آمایش سرزمین-دانشگاه ارومیه
رحیم رحیمی - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی آمایش سرزمین-دانشگاه ارومیه

شناخت وضعیت موجود مناطق از لحاظ شاخصهای توسعه و مقایسه آنها با یکدیگر، اولین مرحله در برنامه ریزی های منطقه ای و ایجاد تعادل و تامین عدالت اجتماعی بین مناطق بشمار میرود. هدف از تحریر این مقاله، تحلیل فضایی نقش شاخص های اقتصادی – اجتماعی در توسعه پایدارمیباشد. شاخصهای مورد بررسی متشکل از 20 شاخص اقتصادی و اجتماعی با استفاده از سالنامه آماری 1390 می باشد. نحو توزیع این شاخص ها با روش توصیفی تحلیلی با استفاده از نرم افزار spss با مدل تحلیلی عاملی شهرستان های استان به 3 رتبه توسعه یافته ،در حال توسعه ،کمتر توسعه یافته رتبه بندی شده اند.که با استفاده از نرم افزار Gis به صورت نقشه نشان داده شده است.نتایج به دست آمده نشان می دهدکه از لحاظ اقتصادی شهرستانهای ( پاوه، جوانرود، کرمانشاه) در سطح توسعه یافته قرار گرفته اند و شهرستانهای (ثلاث وباباجان، دالاهو، صحنه) سطح کمتر توسعه یافته قرارگرفتهاست، وهمچنین ازلحاظ شاخص های اجتماعی شهرستان ( پاوه)در سطح توسعه یافته قرار گرفته و شهرستانهای ( ثلاث وباباجان، دالاهو، روانسو، صحنه، قصرشیرین، گیلانغرب، هرسین) سطح کمتر توسعه یافته قرارگرفته است. نتایج این پژوهش نشان می دهد تفاوتها و نابرابریهایی درسطح توسعه پایدارشهرستانهای استان کرمانشاه وجود دارد، لذا این تفاوتها لزوم تهیه و اجرای برنامه ها و طرحهای هدفمند را برای توسعه یکپارچه و متوازن استان ایجاب میکند

توسعه پایدار، شاخص اجتماعی واقصادی، رتبه بندی، تحلیل فضایی