هومن خواجه پور - دانشجوی دکتری دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف آباد
محمودرضا ثقفی - استادیار دانشگاه هنر اصفهان

با ورود به قرن 21 تغییرات اساسی در ساختارهای شهری و زندگی مردم آغاز گردید که تاثیر اصلی آن بر گرفته از پیشرفت های تکنولوژی انسانی می باشد. با افزایش گسترده جمعیت در شهرها بعد از جنگ جهانی دوم و همچنین ادامه آن تا امروز نیاز به سیستم های گسترده، پیشرفته و هوشمند برای ارتباط و تنظیم جمعیتی در شهرها احساس شده است و بسیاری از کشورهای مانند اسپانیا، هند و... در مسیر هوشمند سازی شروع به حرکت کرده اند. حالا یکی از سوالات مهم در این ضمینه این است که آیا این جنبشهمانند بسیاری از فعالیت های قرن بیستم باعث نابودی هویت و ساختارهای شهرها می شود یا بلعکس به هویت و اتصال آن در گسترده ای بین المللی کمک می کند و آیا سیستم های پایدار سازی اعمال شده در شهرهای هوشمند شامل پایداری های فرهنگی و اجتماعی شهرهای سنتی نیز می شود روند این تحقیق شامل بررسی های اسناد موجود به همراه نمونه های شهرهای هوشمند سازی شده (یا در حال برنامه ریزی آن) در دنیا می باشد و بعد از تحلیل ها آن با شرایط موجود در ایران مقایسه کرده تا دست یابیم به شرایطی که سودمند باشد بر سازماندهی های فرهنگی و محیطی این مرز و بوم

هوشمندسازی شهرها، شهر های سنتی، ساختارهای شبکه ای، شهروندان