سیده زیبا عقیلی - کارشناس ارشد طراحی شهری، دانشگاه آزاد سلامی واحد تهران مرکزی،
ناصر بنیادی - دکترای شهرسازی، عضو هیات علمی مرکز تحقیقات وزارت راه، مسکن و شهرسازی

جایگزینی اقشار اجتماعی رویکردیست که به ارتقا زندگی شهری توسط جابجایی طبقه متوسط به بالا با افراد فقیر تاکید می کند. جایگزینی اقشار اجتماعی به صورت فرآیندی خودانگیخته بود که از سال 1950 در آمریکا و اروپا آغاز شد. با گذشت بیش از شصت سال تغییر و تحولات بسیاری در این فرآیند صورت گرفته به گونه ای که امروزه شاهد برنامه ریزی ها و سرمایه گذاری های کلان توسط دولت ها می باشیم. با توجه به اینکه در شهرهای کشور ما نیز شاهد خالی شدن محله های کهن و قدیمی شهری از ساکناناصلی و جایگزین شدن افراد با سطح درآمد و فرهنگ پایین هستیم بنابراین شناخت این رویکرد ضروری می باشد. از طرف دیگر متاسفانه در ادبیات شهرسازی ما این رویکرد با تعاریف قدیمی توصیف شده است. بنابراین زمان آن رسیده که آخرین تغییرات و تحولات این رویکرد را بیان کنیم.این پژوهش تلاش دارد با مطالعات نظری در متون خارجی به این مهم دست یابد. روش پژوهش در این مطالعه توصیفی می باشد. این رویکرد در ابتدا در مقیاس محلی و خود انگیخته بود و امروزه شاهد نظریه ساخت مجدد با مقیاس های جهانی و برنامه ریزی و سرمایه گذاری کلان هستیم.

نوسازی شهری، جایگزینی اقشار اجتماعی، ساخت مجدد، شکاف اجاره، شکاف قیمت