آزاده شاهچراغی - دانشیار گروه معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات ، تهران
علیرضا بندرآباد - استادیار گروه شهرسازی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی، تهران

از سویی در دنیای پر شتاب امروز، هر روز نتایج پژوهش ها در حوزه های مختلف علمی(از پزشکی تا علوم الکترونیک و ... افزایش می یابد و بیشتراین تحقیقات با هدف ارتقاء کیفیت زیست انسان و بهتر شدن زندگی وی انجام می شود.از طرف دیگر طراحی معماری به عنوان مقوکه ای میان دانشی و چند دانشی می باید بتواند این یافته ها که اغلب در علم پایه به دست می آید را کاربردی کند یا به عبارتی دی ر ، یافته ها را به معنی واقعی از طریق طراحی محیط زندگی، در اختیار انسان قرار دهد.امروزه اکتشافات و دانسته های بشر به صورت شبکه ای پیچیده و حیرت ان یز افزایش یافت بنابراین دیگر نمی توان تصور مجزایی از معماری سراغ داشت که فارغ و فارق از این فضای علمی و دانش های موجود باشد. علم جدید هیچ حیطه ای را به حال خود وانمی گذارد و همه براساس آن زندگی جدید را پیش می برند.در این بین معماران نیز بناهای تازه را براساس داده های علوم جدید طراحی می کنند و می سازند.این مقاکه در پی آنست که با روش تحلیل محتوای کیفی شیوه طراحی معماری به عنوان هنر برهم نهی داده های چند دانشی و میان دانشی را ارایه کند.

طراحی، معماری ، هنر، بر هم نهی داده ها، چند دانشی ، میان دانشی