مصطفی عبودی - کارشناس ارشد مدیریت کارآفرینی، دانشکده مدیریت و حسابداری، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
مرتضی هندیجانی فرد - کارشناس ارشد کارآفرینی، گروه کارآفرینی سازمانی، دانشکده کارآفرینی، دانشگاه تهران، تهران، ایران

قصد کارآفرینانه، یکی از مفاهیم مهم در حوزه کارآفرینی است که از دهه 1990 تا کنون، مطالعات صورت گرفته بر روی آن، با رشد سریعی همراه بوده است. از جهت دیگر مفهوم قصد کارآفرینانه اجتماعی نیز توسط پژوهشگران مختلفی مورد بررسی قرار گرفته است و پژوهشها در این حوزه در حال گسترش میباشد. به طور کلی میتوان اظهار داشت که قصد، بهترین عامل محرک هر رفتار برنامهریزیشدهای همچون کارآفرینی است. از این رو، این پژوهش به بررسی میزان قصد کارآفرینانه و قصد کارآفرینانه اجتماعی در میان دانشجویان مقطع کارشناسی رشتههای مدیریت و مهندسی صنایع مجتمع آموزش عالی گناباد پرداخت. همچنین تفاوت میزان این دو متغیر در میان دانشجویان مذکور بر اساس متغیرهای جمعیتشناختی و نیز همبستگی میان این دو متغیر مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور از مطالعه موردی و روش تحقیق توصیفی-همبستگی استفاده شد و پرسشنامه 5 گزینهای طیف لیکرت بین 133 دانشجو که با روش نمونهگیری تصادفی ساده انتخاب شده بودند، توزیع گردید. برای تجزیه و تحلیل دادهها از نرم افزار SPSS و همچنین روش مدلسازی معادلات ساختاری با رویکرد حداقل مربعات جزیی و نرمافزار 3 PLS Smart استفاده شد. نتایج نشان داد که میانگین قصد کارآفرینانه و قصد کارآفرینانه اجتماعی، به ترتیب برابر با 261,3 و 142,3 میباشد که نشان دهنده میزان متوسط قصد کارآفرینانه و قصد کارآفرینانه اجتماعی در بین دانشجویان مورد مطالعه میباشد. نتایج آزمون t نیز نشان داد که تفاوت قابل ملاحظهای از نظر تفاوتهای جنسیتی، وضعیت تاهل و رشته تحصیلی در میزان قصد کارآفرینانه و قصد کارآفرینانه اجتماعی نمونه مورد مطالعه وجود ندارد. میزان همبستگی میان این دو متغیر نیز، متوسط (596,0 (به دست آمد.

کارآفرینی اجتماعی، قصد کارآفرینانه، قصد کارآفرینانه اجتماعی