جواد طایی
احمد قنبری
مهر انگیز جوکار

بحران آب یکی از مهمترین چالش هایی است که امروزه با آن مواجه هستیم. بهبود راندمان مصرف آب در کشاورزی از جمله راههایی است که منجر به افزایش بهره وری مصرف آب می گردد. تعیین سیستم مناسب کاشت محصولات زراعی بر اساس ویژگی های اکولوژیکی هر منطقه، یکی از راهکارهای موثر جهت افزایش راندمان مصرف آب است، که باید به عنوان یک استراتژی کاربردی مورد توجه قرار گیرد. سیستم های کشت مخلوط الگویی مناسب و عملی برای افزایش راندمان مصرف آب در کشاورزی می باشد. کشت مخلوط سیستمی است که در آن با تلفیق نیاز های اکولوژیکی دو یا چند گونه زراعی سازگار با محیط که دارای نیازهای متفاوتی می باشند، از منابع موجود مانند آب ، انرژی تشعشع خورشیدی و عناصر غذایی به نحو مطلوبی بهره برداری می گردد. کارایی مصرف آب در کشت مخلوط یک گونه بیش از حالتی است که بصورت تک کشتی کاشت می گردد. این به دلیل آنست که در کشت مخلوط اختلاف مورفولوژیک و فیزیولوژیک بین گونه ها باعث می شود تا آنها آشیان های اکولوژیک متفاوتی را اشغال نمایند و در نتیجه رقابت بین گونه ای کمتر از رقابت درون گونه ای گردد و در مجموع عملکرد افزایش یابد. برتری بیولوژیک زراعت مخلوط نتیجه استفاده کاملتر از منابع است. اگر اجزاء تشکیل دهنده کشت مخلوط در نحوه استفاده از منابع محیطی متفاوت باشند از منابع به طور مؤثرتری استفاده می کنند و در نتیجه عملکرد افزایش می یابد. در این پژوهش تاثیر کشت مخلوط بر روی راندمان مصرف آب بررسی شده و در نهایت الگوی مناسبی از کشت مخلوط به منظور افزایش کارایی مصرف آب ارائه می گردد.

راندمان مصرف آب، کشت مخلوط، الگوی بهینه کشت،بهره وری منابع