علیرضا صادقی - استادیار برنامه درسی دانشگاه علامه طباطبایی

هدف این مقاله نقد نظریه برنامه درسی بازسازی اجتماعی است . در این نظریه کلیت برنامه درسی در خدمت تغییرات بنیادین جامعه بوده و معلم و دانش آموز به عنوان کنشگران اصلی برنامه درسی، نقش اساسی در ایجاد اصلاحات اجتماعی جامعه ایفا می کنند. روش مورد استفاده در این پژوهش توصیفی تحلیلی است و برای دستیابی به داده های معتبر از روش بررسی مستندات بهره گرفته شدهاست. در مجموع چهار سوال اصلی برای پژوهش حاضر طراحی و براساس آن ها فرایند پژوهش شکل گرفته است فرایند کار نیز بدین صورت بوده است. که نخست منشا و علت پیدایش نظریه بازسازی اجتماعی تبیین، سپس گزاره های اصلی ان استخراج و در ادامه ضمن معرفی پیشگامان این نظریه، دلالتهای آن برای برنامه درسی تبیین گردید. بررسی اسنا بالادستی کشور از یک سو ارایه نقد و نظر اندیشمندان غربی و بررسی محاسن و معایب این دیدگاه از منظر ایشان بخش بعدی مقاله را تشکیل داده است. در پایان سعی شده با ارایه بحث نسبتا جامعی، امکان طراحی برنامه درسی با این رویکرد در نظام آموزش رسمی ایران مورد مداقه بیشتری قرار گیرد یافته های پژوهش نشان داد عملیاتی کردن ان دسته از گزاره های اصلاح گرایانه دیدگاه بازسازی اجتماعی که منطبق با اسناد بالادستی کشور نیز هست ، می تواند جنبشی نوینی در طراحی برنامه درسی ایران به وجود آورد اما باید از طرح نظریات افراط گونه این نظریه به ویژه در خصوص تمرکز زدایی محوریت مدرسه و القاء اغراق گونه نقش معلم و دانش آموز در ایجاد تغییرات بنیادین در جامعه پرهیز نمود.

نقد، نظریه بازسازی اجتماعی، برنامه درسی